 |
|||
| 5: M. Zoals beloofd heb ik het allemaal gelezen (De Roots op deze site, red.) en nu kan ik gewoon tegen je zeggen van: "Goh leuk joh" maar dat zou niet helemaal eerlijk zijn. Want dit houdt me wel degelijk bezig allemaal, je hebt me wat dat betreft precies naar het punt gestuurd wat heel gevoelig voor me ligt. Roots... je basis, en als het niet een goede basis is iets wat je je hele leven dwars kan zitten. Ik vind het alleen altijd te makkelijk om als er iets is wat je dwarszit je roots de schuld te geven, want ook al sleep je iets met je mee je kunt er altijd zelf wat aan veranderen. En dat klinkt heel stoer maar aangezien ik vandaag toch een openhartige bui heb zal ik vertellen waarom ik dat zo zeker weet. Heb zelf jarenlang last gehad van mijn zgn. Roots... om een heel lang verhaal kort te maken: een jaar geleden ben ik gestopt met het leven wat ik leidde, heb mezelf de ziektewet ingegooid en eindelijk eens tijd genomen voor mezelf. Want als je niet goed omgaat met je verleden en daar niks aan doet raas je door het leven en mislukt alles wat je doet. Voor wat betreft mijn BDSM gevoelens kan ik je niet verrassen met wat anekdotes zoals je ze zelf allemaal onder andere zo mooi hebt geschreven. Ik ben zelf opgegroeid in een liefdeloos gezin, wat inhoudt dat ik, en zeker ook mijn broers, alles zelf heb moeten ontdekken. In feite was mijn vader dominant maar nooit thuis, vond zijn dochter nu niet iets om trots op te zijn, mijn moeder was depressief en borderliner. Opgegroeid dus in een totaal verknipt milieu, waar dingen gebeurden die voor sommige mensen niet te begrijpen zijn maar die je zelf als je je in zo'n situatie bevindt best een plaatsje kunt geven. Je grenzen worden telkens verlegd en dat maakt dat je niet snel ergens van opkijkt. Wat er wel uit volgt is natuurlijk dat je zo snel mogelijk het huis uit wil, in mijn geval samenwonen omdat ik niet alleen durfde te zijn. Een relatie die nergens op sloeg, geen begrip of wat dan ook. Maar ja, je denkt nu eenmaal dat het zo hoort dus tob je verder... De volgende relatie die ik had was een gewelddadige... en die heeft er dus voor gezorgd dat de BDSM gevoelens die ik al had weggestopt werden, want hoe rijm je dat je een harde aanpak lekker vind als je mishandeld wordt...? De pijn, de angst en de vernedering die je dan ondergaat is moeilijk te omschrijven, uit zo'n relatie stappen doe je niet zo snel op de een of andere manier, dus meer half dood dan levend en gecompleteerd met een enorm minderwaardigheidsgevoel heeft iemand me daar toch vandaan weten te halen. En dat minderwaardigheidsgevoel gaat niet snel over... want ja, dat had je immers al meegenomen uit je jeugd... en tja... dan blijf je bij zo'n man, want die heeft je gered... Gaat samenwonen, trouwen, krijgt een kind en bent boos op jezelf omdat je toch ergens niet gelukkig bent... Wat ben ik vaak kwaad op mezelf geweest. Ik heb urenlang buiten gelopen en liep dan bij andere mensen naar binnen te kijken, hoe fijn ze het wel niet hadden. En dan kwam ik thuis en deed zoals 'normale' gezinnen deden: 6 uur eten, samen tv kijken, samen naar bed en net doen of het heerlijk was... en ongelukkig zijn.... 2 Jaar geleden ben ik gescheiden, ik maakte hem doodongelukkig, ik sliep niet meer, werkte me helemaal over de kop... en ontdekte internet... en zonder dat ik het zelf doorhad zocht ik naar iets... maar kon er de vinger niet op leggen, zag SM als iets gewelddadigs, daarom waarschijnlijk ook ben ik er heel veel over gaan lezen, leerde dat het vooral met liefde en vertrouwen te maken had. Inmiddels was ik wars van relaties of wat dan ook, een vriendje voor zo af en toe was voor mij voldoende, als het me niet aanstond zei ik gedag... Waren niet echt figuren waar ik tegenop keek, maar meer gebruiksartikelen. In januari schreef iemand me een mail die ik op een nogal bitserige manier heb beantwoord, maar op de een of andere manier trok het me toch... hij zei dingen die me wat deden en na een tijd praten en mailen kreeg ik een diep respect voor hem. Hij heeft me leren vertrouwen, heeft me laten zien hoe pijn het grootste genot kan zijn en dat voelde als thuiskomen... voor het eerst heb ik geleerd me kwetsbaar op te stellen en te merken dat dat geen kwaad kan, integendeel zelfs. En ook al is het voor mij nog steeds verwarrend zo af en toe, want zeg nu zelf... klaarkomen van een spanking... was niet iets wat ik ooit verwacht had. En zo kan ik nog wel uren doorwauwelen, maar zelf weet je als geen ander hoe dat allemaal zit. Ik ben in ieder gevallig intens gelukkig nu, in het 'normale' leven ben ik een zeer dominant iemand, krijg alles voor elkaar wat ik wil, kan mensen goed bespelen nl.... en daarom was het ook zeer verwarrend om te merken dat ik juist heel onderdanig ben aan iemand, maar is wel zo'n geweldig gevoel, zoals ik al zei... thuiskomen bij jezelf... Nou... lang mailtje, maar zoals ik al zei, je stuurde me precies goed, is iets waar ik al jaren mee bezig was... zoals je ziet. Dikke kus, Marlinde |
|||
|