 |
|||
|
|
|||
|
Ogen kil koud hard van ijs
Het zijn je ogen die mij dwingen Te erkennen wie er meer is Wie de baas is, wie mijn Man Ik wil niet zeg ik Worstel met je Waar is al je mededogen? Je bent sterk en hard en bot Iets in me schreeuwt dit kan niet waar zijn Deze vernedering past mij niet Angst lust woede strijden van binnen Maar daar heb jij geen boodschap aan Ik hou van jou, zoveel, mijn Man Alles mag je met me doen Neem me maar, toe, alsjeblieft Er is geen reden voor verzet Zonder jou is er een leegte Je bescherming alles wat ik zoek Ik ben van jou, maar jij ook van mij Uiteindelijk hebben we allebei de macht. Artemyz, 24 jaar |
|||
|