 |
|
|
|
Over de rooie...
Het zou een kort maar hard rondje worden dit keer. Ik was bezig met de spullen klaar te zetten en leggen en hij zette intussen het werkbankje neer. Met mijn outfitje aan krijg ik vooraf nog even flink op mijn lazer om me op te warmen. Dan neemt ie me mee naar het werkbankje en zegt me erop te gaan liggen. Met mijn blinddoek om sta ik te stuntelen, maar vrij snel lig ik redelijk goed op dat koude ijzeren ding. Ik mopper meteen ontzettend over de kou en zo, maar Frodo reageert meteen: "Ga vooral zo door, dan heb je ook dat bitje zo direct" en van schrik hou ik me muisstil... Hij bind me vast, muurvast. Mijn handen strak aan de poten van de schraag, bij mijn ellebogen omwikkeld hij het touw nog een keer. Mijn enkels en benen zet hij ook vast en daarna neemt ie ook mijn rug en bovenlijf mee. Ik kan nu dus geen kant meer op, kan me zelfs nauwelijks bewegen. Het touw snijdt in mijn armen en benen, vooral daar waar het strak zit en ik me probeer te bewegen, is het erg pijnlijk.  Frodo loopt om me heen en streelt me hier en daar. Hij hangt een paar klemmen aan mijn tepels en ik voel me onrustig worden. Doordat ik zo voorover hang, voel ik het gewicht extra en ik moet toegeven dat ik dat erg lekker vind. Hij tikt er speels tegen en ik kreun...Dan haalt hij uit op mijn billen. Met verschillende zwepen en een houten lat slaat hij mijn billen tot ze rood zien. Afwisselend loopt hij naar mijn hoofd en steekt zijn lul in mijn mond. Als ik flink mijn best doe, zal ie nog aardig voor me zijn vanavond, beloofd hij me... Mijn billen zijn rood, ze doen zeer en gloeien, als hij het trileitje tussen mijn schaamlippen duwt. Ik sta te schokken op het bankje en hij wil de opblaasdildo (geloof ik) bij me naar binnen duwen. Maar ik wil niet meer, het wordt me teveel. Ik voel de tranen inmiddels branden, het is genoeg maar hij heeft niets in de gaten... Denk ik... Frodo gaat door. Hij probeert me intussen te kalmeren, maar het lukt me gewoon niet. Ik brul het uit "Laat me alsjeblieft met rust!". "Ik wil niet meer!" roep ik jankend en het is maar goed dat ik vast zit, anders was ik hem aangevlogen. Hij schud me ruw terug op aarde en als ik weer een beetje kalm ben, maakt hij me helemaal los. Hoog tijd om te praten... Nog steeds huilend, sta ik even later tegen hem aan en streelt hij me over mijn rug. Armen stevig om me heen, ik zoek de veiligheid op... Als ik uit gehuild ben, gaan we op de bank zitten en geeft hij me een glas water. Zijn blouse zit weer eens onder de mascaravlekken en ik kan weer lachen om de natte plekken van mijn tranen op zijn schouder... Waarschijnlijk een herinnering of flash-back van vroeger. Zelfde houding, vergelijkbare situatie... Er is vermoedelijk toch heel wat meer gebeurd dan ik weet. Ver weg gestopt waarschijnlijk. Toch is Fro dit keer bewust een stukje verder gegaan. Omdat ik er toch een keer doorheen moet. De angst wordt steeds minder, ik ben benieuwd wanneer ik het aan kan... Na een half uurtje praten, ben ik weer redelijk rustig en kalm. Frodo stelt voor om ons bed op te zoeken, maar dat wil ik niet. Ik wil de angst en de herinneringen even weg hebben. Zo kan ik niet slapen, dan ga ik piekeren... We pakken het eitje er nogmaals bij en ook een paar klemmen en een strokenzweep. Van de klemmen en de strokenzweep is het uiteindelijk niet eens meer gekomen, binnen 5 minuten had hij me al aan een hoogtepunt en kon ik eindelijk genieten van de avond... cass |