 |
|||
|
|
|||
|
Even ter introductie: Dit verhaal moest ik schrijven van Frodo toen we nog maar net contact met elkaar hadden. Hij wilde van mij weten hoe ik een sessie voor me zag, terwijl ik daar totaal geen benul van had, dit was het resultaat:
Goed, we staan in die kelder en ik huiver. Kijk om me heen naar al het indrukwekkends aan de muren, boven mijn hoofd en dan die rare tafel... En dan hij, met die koele blik, terwijl er volgens mij veel meer speelt in zijn hoofd, hij laat niets merken... "Sluit je ogen", zeg je zacht maar streng. Ik doe ze dicht en hoor je weglopen, stiekem gluur ik even... "DICHT!" hoor ik en sluit ze snel weer, mijn wangen beginnen te gloeien. Ik voel me nu al ongemakkelijk, wat zou er komen? Dan voel ik je handen op mijn schouders en je draait me om. Angstvallig houd ik mijn ogen dicht, stel je voor. Dan voel ik hoe je me een blinddoek voor bindt, "dan kan je tenminste niet gluren" zeg je erbij. Ik voel me gespannen, sta ik daar, bloot, alleen (voor mijn gevoel dan) en koud. Terwijl het helemaal niet koud is, maar toch. Ik sla mijn armen om me heen en wiebel op mijn voeten. Ik weet niet waar je heen bent, ik hoorde je weglopen, maar het is heel stil nu... Opeens voel ik je hand langs mijn billen glijden, ik schrik... Dat had ik niet verwacht. Je duwt je hand tussen mijn benen en dwingt ze uit elkaar. Ik spreid ze en vraag me af of je tevreden zal zijn, of het glad genoeg is, zoals je gezegd had. Je mompelt en duwt ruw een vinger tussen mijn schaamlippen. "Hmpff, vooruit maar, kan er mee door" zeg je en duwt je vinger naar binnen. Ik probeer een stap opzij te zetten en van die hand weg te lopen, maar voel dan een sterke hand om mijn arm klemmen. "STAAN BLIJVEN!" en je bewerkt me ruw met je andere hand. Ik kreun en zeg dat ik dit niet wil. Maar dit is pas het begin, krijg ik te horen, ik heb niets te willen nu. Ik voel me opstandig worden en werk tegen, stap weg van je, alleen heb geen idee waar ik heen kan... Mijn handen gaan omhoog en ik wil die verrekte blinddoek afdoen, maar je bent me voor. Trekt mijn handen naar beneden en draait ze op mijn rug. "Laat me", zeg ik boos, "je bekijkt het maar!" en je begint te lachen. Een gemeen lachje en ik probeer me los te wringen. Dan hoor ik gerammel... ik schrik en verstijf... je maakt banden vast om mijn polsen en ik vraag je wat je doet. Je gaat me vastbinden, zodat ik niet weg kan lopen en ik voel hoe mijn armen omhoog getrokken worden. Ik begin van de zenuwen te kletsen, vraag wat je doet en wat je van plan bent... Maar je lacht slechts en maakt me vreselijk nerveus. Ik ratel door en wordt brutaal, hoop op die manier een reactie van je los te krijgen. Die krijg ik... Ik sta inmiddels met mijn armen omhoog en kan nu dus echt geen kant meer op. Je loopt weer weg en ik vraag wat je gaat doen. Krijg geen antwoord en ik draai me om naar de geluiden. Tenminste naar waar ik denk dat ze vandaan komen. Dan is het opeens heen stil en ik voel dat je in de buurt bent, onverwacht zet je een klem op een van mijn tepels... Ik slaak een kreet, dit is gemeen! Omdat ik wegliep daarstraks zeg je en je geeft er een gemeen tikje tegen. Nog een op mijn andere tepel... omdat ik mijn mond niet houd... En kwaad laat ik horen dat je een hufter bent! Daar moet je om lachen en waarschuwt dat ik dit ook weer terug krijg... alles wat ik zeg, krijg ik terug. Of ik moet me gaan gedragen, maar daar heb ik nu echt geen zin in, voel me veel te boos en opstandig... Het enige wat ik kan is verbaal reageren, als dat ook nog niet mag! Weer een tik tegen die klemmen en ik kreun. Mijn wangen gloeien en ik voel me geil, verdomme heb ik dit... Je trekt mijn schaamlippen uit elkaar en voelt even. Nat dus en je lacht gemeen, dat was tenslotte de bedoeling... En je speelt met mijn knopje, heel zachtjes en knijpt onverwacht hard. Ik kan een gil niet tegenhouden. Maar beweeg mijn heupen toch naar je hand toe. Ik voel hoe je ruw naar binnengaat met een paar vingers en ik laat me even gaan. Beweeg mee met je hand en opeens ben je weer weg. Ik voel hoe je me bewerkt en ik kreun... Dan besef ik opeens wat er gebeurt en raak bij mijn positieven. Trek me terug en ga rechtop staan, zeg dat je van me af moet blijven. Goed, "als je het zo wilt..." zeg je en je loopt weer van me weg en ik word opeens bang... Terecht, want opeens voel ik een klap tegen mijn billen. Ik gil, en boos draai ik me weg. Maar daar heb ik dus niets aan, weer voel ik een tik. Je zegt me gehoorzaam te zijn en te luisteren, die zweep is geduldig... maar dat weiger ik. En weer een klap, en nog een. Ik voel hoe mijn billen langzaam beginnen te gloeien en begin te twijfelen. Zal ik dan toch maar gehoorzamen... Je stopt even en ik zucht diep. Gelukkig, ik hoef niets te zeggen, denk ik... Fout dus, want opeens voel ik een tik op mijn buik en tegen mijn borsten. Shit! Dat doet echt zeer en de tranen springen in mijn ogen. Ik klem mijn kaken op elkaar, maar hou het niet lang vol... "Okee", zeg ik, "ik zal gehoorzaam zijn, ik zal luisteren! Maar stop alsjeblieft... " Ik voel me vreselijk, heb de tranen op mijn wangen, ik gloei over mijn hele lichaam, dat ik het daarstraks koud had, weet ik niet meer. Maar ik voel me ook heerlijk, heet. En gelukkig stop je met slaan. Meteen weer die hand tussen mijn benen en ik geef je alle ruimte. Veel is er nu niet nodig en je bewerkt me vaardig en snel. Ik voel de schokken door mijn lichaam en een kreet ontsnapt me. Dit is heftig en ik hang aan mijn armen terwijl ik me laat gaan. Snel trek je de klemmen van mijn tepels en ik gil... Je maakt me los. Ik kan bijna niet op mijn benen staan, maar je bent nog niet klaar met me. Je duwt me voorover tegen die tafel en ik steun met mijn handen. Je trekt ruw mijn billen uit elkaar en neemt me van achter. Snel en vastbesloten duw je hem naar binnen, terwijl ik kreun. Dit doet zeer, het is strak, maar toch zet je door. En je neemt me ruw tot ook jij klaar komt... cass © |
|||
|