 |
|||
|
|
|||
|
"Het is tijd!" De stem schalde door de kamer, deed haar opschrikken uit haar gedachten. Ze had nogal wat afgedacht die dag, EN in de dagen ervoor. Dit was het weekend van haar Examen, de afsluiting van haar trainingsperiode en het twijfelachtige begin van haar carriere als Zijn persoonlijke slavin...
Die trainingsperiode had meer dan een jaar geduurd. Een jaar vol gesprekken - soms tot diep in de nacht - of, wat vaker voorkwam, stevige ranselpartijen en andere martelingen. Ze had zich bij het begin maar nauwelijks beseft hoe moeilijk het zou zijn om een priveslavinntje te worden. Hoe lang het zou duren voor ze zijn vage gebaren, zijn gefluisterde, bijna onverstaanbare woorden te begrijpen. En op daar op de correcte manier op te reageren - het liefst zo snel mogelijk! Maar zijn harde handen hadden haar gestuurd, met geweld soms. Telkens als ze faalde had hij haar beloond met weer een nieuwe, ingenieuze en vooral steeds hardere marteling tot ze de regels van het spel eindelijk onder de knie begon te krijgen. En dit weekend zou er een eind komen aan de opleiding, zou haar nieuwe leven definitief een aanvang nemen. Ze keek op de klok en voeld haar maag samentrekken. Het was twee uur 's middags - uren voordat hun normale speeltijd begon. Hij had haar gewaarschuwd dat het deze keer langer zou duren dan normaal, maar ZO lang? Een bevestigend knikje van zijn kant maakte duidelijk dat het hem menens was... De tweede verrassing volgde toen ze opstond om, zoals gewoonlijk, naar de badkamer te gaan. Normaal bleef hij dan zitten, lezend, TV kijkend of gewoon luisterend naar muziek, rustig afwachtend tot zij exact een half uur later, opgemaakt en wel, zou komen melden dat ze klaar was. Dit keer stond hij ineens naast haar, volgde haar naar de badkamer. Daar leunde hij op zijn gemak tegen de deurpost en bleef haar met de armen over elkaar geslagen gadeslaan terwijl zij zich, nerveus onder zijn spiedende blik, ontkleedde en de kranen van de douche open draaide. De zenuwen werkten meteen door op haar blaas maar toen ze op het toilet wilde gaan zitten hield hij haar tegen: "Doe dat maar onder de douche. Ik wil je in de gaten blijven houden!" Even later stond ze daar, met haar rug tegen de muur geleund, benen gespreid. Op zijn aanwijzingen trok ze haar schaamlippen uiteen. "Ogen open! Ik wil dat je ziet dat ik kijk!" Ze beet op haar lip, probeerde de boel op te houden maar de zenuwen wonnen het van haar schaamte. Terwijl het warme water op haar neerkletterde liet zij haar eigen straal krachtig op de tegels neerkomen. Hij bleef kijken, ook toen ze zich even later afdroogde en opmaakte. Nog steeds in de deuropening, ontspannen opzij geleund instrueerde hij haar: "Meer lippenstift, veel meer. Overdrijf het maar lekker, ik wil dat je er als een slet uitziet!" Met een hoofd als een biet gehoorzaamde ze. Hij had inmiddels een glas whisky ingeschonken en tussen zijn wijs-en middelvinger hield hij een kleine, zwarte cigarillo. Ze voelde haar ogen prikken maar wist niet zeker of dat door de rook kwam... Terwijl ze de laatste hand aan een dikke laag mascara legde merkte ze ineens dat hij weg was. Een tikje verbaasd luisterde ze. Er klonk gerommel van beneden. Nee, een zacht gerinkel... Snel ging ze weer aan de slag toen ze voetstappen op de trap hoorde. Hij kwam weer binnen met een arm vol leer en metaal. Ze herkende de leren banden van haar 'uniform' maar de kettingen waren nieuw. Veel dikker en veel zwaarder dan de vorige versie. En veel korter ook merkte ze toen ze de hals-, pols en enkelboeien omdeed. Hadden de gewone kettingen haar een flinke mate van bewegingsvrijheid gegeven, deze waren zo kort dat ze slechts kleine passen kon nemen. Nieuw was ook de brede, leren riem die hij haar zelf omdeed. Of omsnoerde: Het was een niergordel met daaraan een zestal kleinere riempjes die hij een voor een net zo lang aantrok dat bijna alle lucht haar ontnomen werd. Het zware ding hield haar onderlijf in een ijzeren greep en leek haar borsten en billen naar buiten te persen... Het was twee trappen af naar de speelruimte maar door de korte kettingen moest ze die treetje voor treetje afdalen, met beide handen aan de leuning. In de kelder wachtte haar een nieuwe verrassing: Het lange rek waar zij na elke sessie alle assecoires keurig gerangschikt aan ophing was leeg. Op de vloer lag een ordeloze berg hout, metaal en leer die daar blijkbaar achteloos was neergekwakt. "Ik wil dat je dat rek opnieuw indeelt," zei hij kortaf, "Links hang je de zweep die je het minste aanstaat, rechts die je het lekkerst vindt. De rest er op volgorde tussenin!" Hij nam plaats op de enige leunstoel in het vertrek (de stoel die zij gekscherend zijn Troon had genoemd) en keek toe, nippend aan zijn whisky. Het sorteren van het materiaal kostte haar de nodige moeite. Niet alleen omdat ze zich op zo'n onhandige manier voort moest bewegen maar ook omdat ze maar moeilijk kon kiezen. Hun collectie zwepen en ander marteltuig was enorm. Ze wist precies waar ze wel en niet van hield maar om het spul nou in de juiste volgorde te krijgen... Plots slaakte ze een kreet van schrik en pijn: Een zweep had hij achtergehouden, een meterslange rijzweep waarvan het gerafelde uiteinde zojuist knallend op haar naakte rug neergekomen was: "Opschieten jij! Ik heb geen uren de tijd!" Haastig toog ze aan het werk, half vallend en struikelend soms. Zodra ze maar even aarzelde knalde de rijzweep weer, het tempo nog verder opjagend. Toen ze eindelijk klaar was kwam hij naast haar staan en wierp een vorsende blik op haar werk, knikte dan en tilde de meest rechtse zweep - een streelzweep met zachtleren strengen - van het rek. "In de houding jij!" Zonder een seconde te aarzelen legde ze haar handen in haar nek en spreidde haar benen. Zoals altijd had de eerste tik een dubbel effect: Er was schrik en pijn, maar ook een gevoel van herkenning dat haar troostend omarmde. "Dat was één," zei hij, de zweep loslatend zodat deze aan haar voeten viel. Hij draaide haar hoofd om zodat ze nu naar het rek keek: "We werken het hele boeltje af. Telkens vijf minuten met daartussen een korte pauze, net zo lang tot we ze allemaal gehad hebben. Klaar voor?" Waarom knikte ze nou? -/- Hij meende het ook nog. Zij tilde de volgende zweep van het rek, knielde voor hem neer om deze te overhandigen en nam dan weer de houding aan zodat hij zijn gang kon gaan. Telkens weer vijf minuten die echter steeds langer leken te duren. Hij sloeg niet hard maar de regelmaat zette haar al gauw in brand. Naarmate de stapel naast haar hoger werd groeide ook haar weerstand. Op weg naar het rek en terug werd haar gang trager, moeizamer. Hij zag het: "Je wordt lui slavin! Vooruit, een beetje tempo!" Ze deed haar uiterste best tot het moment dat ze over de ketting struikelde en languit op de vloer viel. Zonder een woord te zeggen raapte hij haar op en spande haar lichaam met een paar snelle bewegingen tussen twee spreidstangen, haar tot aan de pijngrens oprekkend. "Ik haal de rest zelf wel," gromde hij dreigend, "Maar dat zul je weten ook!" Hij viste het rietje dat ze in haar handen had toen ze viel van de grond. Het had ergens halverwege het rek gehangen: Hij gebruikte het altijd om korte roffels op haar billen en borsten te geven, korte tikken die elkaar snel opvolgden. Maar dit keer hanteerde hij een hele andere methode. Ze hoorde nog net een zwiepend geluid voordat de flitsende pijn door haar lichaam sneed. Een gil van pijn schalde door de ruimte. Hij wachtte, streelde zacht over haar billen, precies over de dieprode striem die hij daar zojuist aangebracht had. "Dat was één," zei hij kalm toen ze weer wat op adem gekomen was, "Nog drie te gaan!" In paniek sperde ze haar mond open om te protesteren maar ze kon alleen nog maar krijsen: Het riet beet zich opnieuw in haar zachte vlees, schuin over de eerste lijn. Tranen vertroebelden haar blik en ze barstte in snikken uit. Opnieuw pauze. Het duurde nu veel langer voor ze bedaarde. Het voelde alsof al het bloed naar haar achterwerk getrokken was. Ze voelde de twee striemen fel kloppen... Dan, weer totaal onverwacht, twee knalharde slagen, vlak onder de eerste twee. Ze brulde het uit, spande haar lichaam, vocht tegen haar boeien. Met een zachte tik belandde het rietje op de vloer... "Zul je nu gehoorzamen?" siste hij in haar oor. Ze kon alleen nog maar knikken - praten was onmogelijk. Hij maakte haar polsen los en ze zeeg ineen op de vloer, er echter wel voor zorgend dat haar billen de grond niet raakten. "Op handen en knieën jij!" blafte hij nu. Ze gehoorzaamde, boog verder voorover toen hij dat zei. Er werden klemmen op haar schaamlippen gezet, zes aan elke kant. Het staal hapte venijnig in het gevoelige vlees. Met een paar grepen had hij de kettingen weer tussen haar pols- en enkelboeien aangebracht, ze nog iets strakker aanhalend. Een kort rijzweepje van het rek vissend stelde hij zich achter haar op en begon zachtjes op haar gestriemde huid te tikken. Ze schudde haar hoofd. De pijn was bijna ondraaglijk, maar hij tikte door, iets harder zelfs. Instinctief bewoog ze wat naar voren om er dan tot haar ontzetting achter te komen dat de klemmen op haar kut met koordjes aan een tafel ergens achter haar bevestigd waren. "Ik stop pas als die klemmen er af zijn," merkte hij droogjes op en liet de zweep weer neerkomen. Haar maag keerde zich bijna om: Dat kon hij toch niet menen? Maar hij meende het wel degelijk: De tikken werden harder, intensiever. Er was geen pauze meer, alleen zij kon de marteling beëindigen maar alleen door hem eerst nog erger te maken. VEEL erger... Haar kaken opeen klemmend bewoog ze, heel zachtjes, voorwaarts. Ze voelde hoe ze opgerekt werd maar ook hoe de slagen steeds harder werden. Huilend liet ze zich voorover vallen, sleepte zichzelf over de vloer. Ze gilde hoog toen de eerste twee klemmen tegelijk losschoten en kletterend op de grond vielen. Hij hield in, even maar, om er dan weer op los te slaan. Zichzelf vermannend kwam ze half overeind, kneep haar ogen dicht en schoof dan met een ruk naar voren. Ratelend sprongen de klemmen in het rond en ze zag sterretjes... -/- Later (hoe veel later?) toen ze weer bijkwam zat hij languit op zijn troon, glas in de hand. Hij was naakt en de stevige erectie tussen zijn benen toonde zijn opwinding. Nog net merkte ze het wenkende gebaar op dat hij met zijn wijsvinger maakte. Gedwee schoof ze naar hem toe, bijna plat op de grond, en stulpte dan haar lippen over zijn kloppende pik... Frodo © |
|||
|