 |
|||
|
|
|||
|
Het schandblok gaf haar een gevoel van veiligheid; haar nek en polsen zaten muurvast (het ding was op maat gemaakt) maar de gaten in het hout waren met skaileer en schuimrubber gecapittonneerd. Tegelijkertijd was het ding echter zo laag dat ze er alleen in paste als ze op haar knieën zat en haar benen flink spreidde - wat haar onderlijf tot een biezonder kwetsbaar doelwit maakte.
Hij stond vlak voor haar maar omdat ze haar hoofd niet op kon tillen zag ze alleen zijn gelaarsde voeten. Hij had zich weer aangekleed nadat ze hem klaargezogen had. Zoals gewoonlijk was het haar niet toegestaan om het zaad waarmee haar gezicht besmeurd was af te vegen. Het mengde zich met haar zware make-up en droop in dikke, zwarte lijnen omlaag. Hij liep om haar heen en ze veerde op toen hij zijn handen om haar brandende billen legde om deze uiteen te trekken. "Pijnlijk?" klonk het vals. "Ja Meester." "Dan zal ik je even afkoelen!" en met die woorden duwde hij een handvol gemalen ijs tegen haar gloeiende lippen. Het was maar goed dat het schandblok stevig aan de vloer verankerd was... Hij masseerde haar billen nu met zijn ijskoude handen tot het bijna prettig aan begon te voelen. Maar daar was hij niet op uit. Hij liep weg om even later terug te keren met een zwarte doos die hun hele voorraad klemmen en gewichten bevatte. Het duurde bijna een half uur voor hij ze allemaal - op twee na - op haar borsten, dijen en schaamlippen gezet had, allemaal voorzien van hun eigen gewichtjes die bij elke beweging die ze maakte tegen elkaar tikten, een felle pijn veroorzakend. De laatste exemplaren - grote, gemene dingen met tandjes - bond hij aan een lang koord en zette ze dan op haar gevoelige tepels. Dan maakt hij het blok los, boeide haar polsen op haar rug en sleurde haar ruw overeind. "Wandelen jij!" siste hij, aan het koord rukkend alsof het een leiband was. Ze wilde protesteren maar durfde niet. Elke stap die ze zette veroorzaakte een helse pijn maar zodra ze ook maar even aarzelde volgde er een ruk aan het koord. Haar tranen verbijtend volgde ze hem gedwee, tweemaal de hele ruimte rond... Eindelijk hield hij stil en verwijderde de klemmen op haar tepels, maakte zelfs haar polsen los. Plaatsnemend in zijn stoel gebaarde hij naar de grond voor zich waar ze geknield de juiste houding aannam. "Wil jij mijn slavin zijn?" vroeg hij ineens. "Ja Meester, graag Meester!" "Dan moet je ook alles doen wat ik je opdraag, begrepen?" "Jawel Meester..." Hij grinnikte, haalde een leren etui uit zijn binnenzak en drukte haar deze in de hand. Toen ze hem opende bleek hij vier injectienaalden te bevatten... "Ik wil die dingen dwars door je tepels zien. Je hebt vijf minuten. Bij de trap staat een flesje met alcohol..." Nadat ze hem beleefd gevraagd had of ze op mocht staan, begaf ze zich naar de wenteltrap. Voorzichtig, zodat de gewichtjes niet te veel tegen elkaar aan tikten. Langzaam goot ze de alcohol op de pluk watten die naast het flesje lag en smeerde daarmee haar borsten in - voorzover de nog aanwezige klemmen dat toelieten. Op de terugweg vertraagde ze onbewust haar tempo tot ze bijna vooruit kroop... Maar al bij het openen van het etui dansten er zwarte vlekken voor haar ogen en hij was er net op tijd bij om haar op te vangen. Grinnikend vleide hij haar neer op de dichtstbijzijnde tafel: "OK, ik doe het zelf wel weer!" Ze zei niets, wachtte af terwijl hij haar lichaam immobiliseerde, benen gespreid, haar polsen onder het blad aaneengeklonken. Hij dimde de lichten in de kelder op twee spotjes na die hij op haar borsten en kruis richtte. Door een kussentje onder haar hoofd te leggen zorgde hij ervoor dat ze niets van de operatie kon missen... "Als jij geen vier spelden door je tepels wil doen neem ik het wel even van je over," zei hij nu, het etui weer oppakkend, "Maar dat betekent wel dat je ze nu niet alleen door je tepels krijgt, begrepen?" "Oh nee," kermde ze, ineens begrijpend waarom hij het felle licht ook op haar kruis gericht had. Maar het was al te laat; hij was al begonnen. Zacht knedend liet hij haar linkertepel opzwellen, rekte deze dan uit en joeg de naald er in een keer dwars doorheen. Het was meer de schrik dan de pijn die haar zo deed gillen. Weer wachtte hij even af, doorboorde dan de andere tepel met een snelle beweging. Vervolgens liet hij een hand langs haar lichaam glijden, omlaag tot aan haar kruis waar hij een schaamlip tussen duim en wijsvinger nam. Hij prikte haar van binnen naar buiten zodat het scherpe uiteinde van de naald naar buiten wees. De pijn was bijna verlammend maar ook nu pauzeerde hij niet. Pas toen de tweede naald op zijn plaats zat keek hij haar vorsend aan. "Ziet er fraai uit! Denk je dat je kunt staan?" Ze haalde een paar keer diep adem, haar misselijkheid onderdrukkend en knikte dan. Nadat hij haar losgemaakt had hielp hij haar overeind totdat ze, ietwat wankel op de benen, overeind stond. Maar ze was er nog niet; Hij trok een viertal gewichtjes met geluste koordjes daaraan uit zijn broekzak en hing deze vaardig aan de naalden in haar lijf om haar dan voor de derde keer de kelder rond te leiden. De tranen stroomden nu over haar wangen. Bij elke stap brandden de klemmen en naalden alsof ze roodgloeiend waren. De tegen elkaar klikkende gewichtjes verergerden de pijn nog eens tot er zwarte vlekken voor haar ogen dansten. Hij hield ineens in en ze merkte dat ze achter zijn troon stonden. Nog een keer schoten de vlammen door haar lichaam toen hij de klemmen per twee van haar huid trok en iets later, heel voorzichtig, de naalden een voor een verwijderde. Eenmaal ontdaan van al dat marteltuig duwde hij haar zachtjes voorover, over de rugleuning van de stoel. Even later schoof zijn kloppende pik haar hypergevoelige kutje in, haar in een recordsnelheid naar een orgasme jagend... Frodo © |
|||
|