 |
|||
|
|
|||
|
|
|||
|
Ik ben nog aan het werk als ik opeens een smsje krijg: "We gaat uit eten, 2100 uur". Er staat een adres bij; ken het niet maar goed. Ik kijk naar de klok en zie dat ik nog precies een drie kwartier de tijd heb. Ik pak mijn handtas. Behalve kam en mascara zit er niet veel in. Pech, dan moet hij het hier maar mee doen. Ik kijk nog even op internet waar ik moet zijn en ga de deur uit. Het is verder dan ik verwacht heb en als ik uit de tram stap blijkt dat ik nog een aardig stukje moet lopen. Geeft niet.. het is een mooie zomerdag.
Ik kijk naar de straatnaam en denk dat ik redelijk dicht in de buurt ben. Het is stilletjes hier, oude industriepanden met woonhuizen er tussen. Ik vraag me opeens af of ik op het juiste adres ben en al mijmerend loop ik door. Opeens hoor ik stappen. Ik blijf staan... draai me om... zie niemand. "Ja, je wordt echt een tikkeltje para," zeg ik grijnzend tegen mezelf en loop door. Weer stappen. Ik hou mijn adem in en durf me eigenlijk amper om te draaien... Loop dan een beetje sneller en opeens hoor ik niets meer. Mooi! Ik ben er nu haast zeker van dat ik verkeerd zit, pak de afdruk van de routeplanner en bestudeer deze aandachtig. Plots klemt zich een arm om me heen, heel strak. Ik wil schreeuwen, maar krijg er geen kans voor omdat er een hand op mijn mond gelegd wordt. Mijn kreet wordt gesmoord, ik spartel en probeer me los te wrikken... Geen kans, het is een sterk iemand. Opeens schiet mij een gedachte door mijn hoofd: Hij zou het kunnen zijn, maar die hand op mijn mond voelt en ruikt anders. Ik raak in paniek maar wordt zonder pardon een steeg in getrokken. De hand gaat van mijn mond en ik zie mijn kans. Mis; voordat ik het weet zit er een soort tape van pvc over mijn mond en word ik geblinddoekt met een sjaal. Kennelijk heeft hij een helper want hij houdt mij nog steeds in een stevige houdgreep. Mijn armen worden naar achteren getrokken en vastgezet. Ik probeer mijn paniekgevoel te onderdrukken om de situatie onder controle te houden, luister... maar er wordt geen woord gewisseld. Ik voel een hand in mijn haar en wordt opeens meegetrokken. Ik volg de persoon half struikelend, hoor een deur opengaan en wordt - denk ik - in een bus geduwd. Deuren klappen dicht... een motor wordt gestart en al hobbelend zet de bus zich in beweging. Ik ben redelijk immobiel, probeer mij los te wrikken maar maak totaal geen kans. Het angstzweet staat op mijn lichaam en ik begin te denken. Ben helemaal van de kaart en voel de tranen over mijn wangen lopen. Ik schrik wakker... Ben uitgeput door het geworstel met die vreemde en al mijn angstgevoelens in slaap gevallen. De blinddoek is van mijn ogen, evenals de tape en ook mijn armen zijn weer los. De deur van de bus staat open. Ik kijk naar buiten. Het is heel donker... Ik ben midden in een bos en begin te lopen... Weet niet welke kant op maar ik loop. In de verte zie ik licht. Ik loop die kant op. - het lijkt op een kampvuur. ik loop steeds sneller en kom bij een weekendhuis midden in het bos. Er brandt een kampvuur, ik zie een man en een vrouw zitten die van de avond genieten. Me niet realiserend hoe ik uitzie na de worstelpartij met de vreemde en met mijn uitgelopen mascara loop ik op ze af. De vrouw kijkt mij verbaasd en bezorgd aan, hoort mijn verhaal aan en zegt: "Kom maar naar binnen, fris je even op onder de douche, ik maak even koffie voor je en dan kunnen we de politie bellen!" Ik laat mij door de vrouw, Marjolein heet ze, naar binnen dirigeren en voor ik het weet sta ik onder de douche, voel het hete water op mijn lichaam en alle emoties komen los. Ik droog me af, doe een badjas aan die in de badkamer hangt. Ik ga voor de beslagen spiegel staan en maak deze met mijn mouw schoon. Opeens wordt er bliksemsnel een hand op mijn mond gelegd! Ik wil schreeuwen en de paniek overvalt me als ik opeens een bekende geur ruik en zijn stem in mijn oor hoor fluisteren: "Stout meisje toch, waarom ben je niet in de bus gebleven?" Een gevoel van opluchting! Hij heeft het inderdaad gedaan! Hij heeft mijn diepste fantasie uit laten komen. Hij draait me om, kijkt me aan en ik smelt en voel me steeds kleiner worden. "Ik ben nog niet klaar met je," hoor ik hem zeggen, maar dat is deel 2... To be continued. valerie © |
|||
|