Serene rust...

Hij brengt mij naar de woonkamer en plant mij neer in een gemakkelijke stoel voor de open haard waarin een gezellig vuurtje knettert. Ik nestel mij in de stoel en merk dat de schrik er nog diep in zit. Opeens staat hij voor mijn neus met een kom dampende soep. Hij zet een muziekje op en voordat ik nog iets kan zeggen is hij alweer weg.
Ik krijg het warm van de soep en het open haardvuur en een beetje slaperig doe ik mijn ogen dicht.. genietend van de muziek en de gezellige sfeer welke in de huiskamer heerst.

Ik word wakker door een vervelend geluid wat ik niet kan plaatsen...en voordat het tot mij doordringt wat het is.. is het ook alweer voorbij... ik rek me uit... en kijk om me heen... niemand, ook hij niet.

De lege kom met soep is weg en het vuur in de open haard is bijna gedoofd.
Het is heel stil in huis...en ik vraag mij af waar hij toch gebleven is, ik sta op en loop even in de kamer rond. De stilte komt opeens zeer beklemend op mij over. Ik loop door het huis...op zoek naar iets.. een briefje van hem.. een aanwijzing...maar niets.Besluiteloos en onzeker loop ik heen en weer.. Uiteindelijk ga ik op zoek naar mijn kleren door het hele huis maar kan ze niet vinden. Ik trek alle kasten open... Ik wil beslist niet meer langer in het huis blijven en uiteindelijk vind ik in een kast wat werkkleding -een overall.

Ik zucht vermoeid en trek die aan, mijn ondergoed en andere spullen zijn weg, gelukkig zijn mijn schoenen er nog wel. Ik kijk in de spiegel en hoop van harte dat ik niemand in deze outfit meer tegenkom.

Ik loop naar de deur en tot mijn ergernis is deze op slot...lekker dan zeg. Verder naar naar de keuken en besluit om door het keukenraam naar buiten te klimmen. Eindelijk, het is al laat en alleen de volle maan verlicht het donkere bos enigszins, een zwoele nacht, af en toe hoor ik wat bladeren ruisen, een krekeltje... bosgeluiden.

De serene rust stemt mij opeens stukken milder. Ik wandel om het huis heen en zie opeens de bus staan. Ik ga er op af, natuurlijk hij is op slot.. ik loop naar de achterkant van de bus en ben verbaasd als ik merk dat de achterdeuren open zijn... leeg.. het zal wel niet zo zijn. Ik ben kwaad en teleurgesteld dat Hij mij zo zonder bericht achter heeft gelaten en besluit om op eigen houtje terug te gaan naar de bewoonde wereld... en daar een taxi richting huis te nemen.

Ik loop via een redelijk bospad en ben ongeveer een uur bezig als ik een soort plattegrond tegenkom. Ik besluit om die grondig te bekijken en met dank aan de volle maan zou dat geen probleem moeten zijn.
"Hallo meisje!', hoor ik zijn stem achter mij, ik schrik ontzettend, sta te trillen op mijn benen, want hier heb ik nou niet op gerekend. Hij kijkt me aan en voordat hij nog maar iets zegt weet ik al genoeg: "Het valt mij erg tegen dat je niet op mij gewacht hebt. Heb je zo weinig vertrouwen in mij?" Ik sla mijn ogen neer,bijt op mijn lip en voel me opeens ontzettend klein."Kijk me aan als ik met je praat", sist hij mij toe en ik heb moeite om zijn blik stand te houden. "Ja maar...", stamel ik en opeens voel ik de felle pijn van zijn vlakke hand op mijn wang. Tranen schieten in mijn ogen, van schrik, pijn, vernedering en verdriet....hij weet dat ik dat niet wil.
Hij pakt mijn pols beet en trekt me achter zich aan, van het pad af de bos in. We komen bij een boslichting... ik heb voordat ik het weet mijn polsboeien om en sta tussen twee bomen in . Hij pakt een stevig stuk touw en zet mij met behulp daarmee tussen deze twee bomen vast.

Hij staat nu voor mij en kijkt me aan.. "Aparte kledingkeuze schat, zeker niet in je opgekomen dat je kleren in de wasdroger zitten?", ik zeg maar niets en kijk hem boos aan. Hij komt dichter bij me en maakt het bovenste knopje van de overall los, laat zijn hand erin glijden en streelt zachtjes over mijn borst en tepel.. knijpt er heel lief en plagend erin. Ik sluit mijn ogen en geniet ..als hij opeens heel venijnig in mijn tepel knijpt. "Ik dacht het niet meis!', zegt hij en gaat een paar stapjes achteruit en loopt een beetje om mij heen.

Hij bukt even om iets te pakken ik hoor geritsel en als hij weer voor mij staat zie ik dat hij mijn hoofdkap in zijn handen heeft. Hij staat achter mij .. drukt zijn lichaam tegen de mijne en de hoofdkap glijdt over mijn hoofd en sluit me op in de totale duisternis... bekende geur van leer doet bij mij dat 1000 kleine stroomstootjes door mijn lichaam gieren. De rits gaat dicht...de veters strak aangetrokken.. even dat gevoel van onrust.. het adrenaline wat door mijn lichaam stroomt en dan vervolgens langzaam weer tot rust. Ik voel dat hij een beetje aan de kap trekt, alle plooitjes weg.... de handen zijn opeens weg net zo als zijn lichaam en dan opeens een lief tikje op mijn billen.
Mijn hoofd wordt opeens recht getrokken,.. ik hoor een klik en realiseer mij dat hij een karabijn haak in het oog wat boven op de kap zit heeft geklikt en mijn hoofd op een of andere manier gefixeerd heeft.
"Ik wil dat je stil staat, niet beweegt en geen geluid maakt, begrepen?", hoor ik hem vragen. Ik knik bevestigend. "Niet schrikken!', en ik voel opeens iets kouds tussen mijn borsten. En opeens realiseer ik mij dat hetgeen wat ik voel zijn mes moet zijn. Hij heeft het van de week gekocht.. net nieuw, ik zag maar heel even iets, maar ik herinner mij het als groot, glimmend en een tikkeltje angstaanjagend.

Ik voel dat hij het mes langs de overall laat glijden en opeens een rukje...de knoop is eraf. En zo gaat hij tergend langzaam door, af en toe voel ik een kleine aanduiding van iets kouds..en na de vijfde knoop is hij klaar. Ik merk dat hij met het puntje van zijn mes mijn overal uit elkaar trekt. Ik zet me schrap om weer het koude staal te voelen maar in plaats daarvan een warme hand.. die liefdevol streelt. Een tong die een spoortje trekt, heel langzaam van mijn schouder over mijn borsten en tepels en verder naar mijn buik... een koud gevoel...de platte kant van het mes... en dan niets... Ik probeer mijn hoofd zijn kant op te draaien maar zoveel ruimte heb ik niet...

Ik luister maar behalve het geluid van een knakkend takje waar jij overheen loopt hoor ik niets...
En dan .. kriebels... ontzettende kriebels... waarmee weet ik niet... en net zo snel als het gekomen is jouw hand.,.. die mij gebiedt om stil te staan... en dan voel ik koud en scherp het mes over mijn lichaam krassen. Over mijn borsten, heel zachtjes over mijn tepels en iets harder over mijn buik, ik verroer me niet.. weet hoe scherp het is.

Raaaaaaats....met een snelle beweging heb jij de broekspijp opgesneden... en dan nog een keer de andere. Nog een paar sneetjes... bij mijn kruis... armen,.. en ik voel de zachte warme wind van de zomernacht over mijn lichaam. Ik voel je vingers naar beneden glijden en tussen mijn schaamlippen voelen. "Tssss, schaamteloos zuidelijk vrouwmenspersoon,, je geniet er ook nog van!", Ik knik heel flauwtjes nee.... maar weet dat mijn lichaam mij verraadt.
De scherpe punt van het mes vindt de weg over mijn lichaam, heel langzaam, tergend, soms wat harder soms wat zachter.. ik kreun van genoot en soms pijn.. het is net de verdragen en voel mijn huid branderig worden van de krassen. Af en toe streelt zijn hand er zachtjes overheen. Plotseling voel ik de platte kant van het mes tegen mijn hals, het sein voor mij om alert te zijn en dan trekt hij heel langzaam de scherpe punt over mijn keel. Ik durf amper adem te halen, beweeg niet en ben doodsbang...en toch geniet ik hier zo ontzettend van. Totaal overgeleverd aan hem, vertrouwend op hem dat hij het mes veilig en zeker hanteert. Deze emoties zijn zo diep en ik voel mijn tranen over mijn wangen rollen.
Zonder dat ik iets gezegd heb heeft hij mijn verandering van emotie gemerkt, maakt hij mij los, haalt de hoofdkap eraf .. kijkt naar me en glimlacht. Hij veegt met zijn vingers de tranen van mijn wangen, kust mij en neemt mij in zijn armen. Ik ben weer tot rust gekomen en ondanks de temperatuur ril ik een beetje van de kou."Heb jij het koud? Ik zal voor zorgen dat jij het warm krijgt", zegt hij lachend, " ga maar staan...!"

Hij pakt mijn paardehaarzweep en laat de zweep over mijn lichaam glijden.. kriebelt lekker maar niet hetzelfde kriebelen wat ik net voelde, wil mijn mond openen om het aan hem te vragen, maar een blik van hem..en ik weet dat het nu beter is om niets te zeggen. En de lekkere kriebelende strelingen veranderen in hardere slagen. Aukss dit voelt niet fijn... vooral niet op de plekken waar ik het mes gevoeld heb.Hij legt de zweep neer en pakt een tas. Uit de tas haalt hij mijn trilei.

Ik denk lekker... niets mis mee kan ik goed hebben en onder controle houden. Behalve het ei pakt hij ook zwarte brede isolatie tape..terwijl hij me aankijkt en toelacht scheurt hij een stuk van 12 cm af.. neemt het trilei, zet het tegen mijn klit aan en plakt het vervolgens met plakband vast.
"Nee hË, dit is niet eerlijk,dat kan je niet maken!", zeg ik en smijt hem nog een aantal verbale krachtuitdrukken aan zijn hoofd.

"Niet ? Je ziet toch dat het kan en trouwens haal het niet in je hoofd om het weg te halen.", hij kijkt me aan op een manier waarvan ik weet dat het menens is. Ik mopper stevig door. Had ik beter niet kunnen doen.. hij pakt nog een stuk tape, kijkt me aan en met de woorden... je vroeg erom... plakt hij het stukje tape over mijn mond. Mijn gemopper en gemompel wordt aardig gesmoord.
Weer loopt hij naar zijn tas en pakt tot mijn verbazing iets wat op een net lijkt...hij vouwt het uit en legt vervolgens een stuk om mij heen.. begint mij in te pakken in het net, wikkelt het om mij heen, van top tot teen..Ik voel me letterlijk en figuurlijk gevangen... het is nogal een flink stuk net, van katoen met mazen van 5 x 5 cm. Het zit er strak om mij heen... ongeveer zeven laagjes..mijn voeten zijn nog vrij.. en hij duwt mij zachtjes naar een boom toe. Ik leun tegen de boom en hij pakt een lang dik stuk touw en zet mij aan de boom vast. Ik lach zachtjes.. krijg opeens de associatie van indiaantje spelen.Hij is klaar.. trekt her en der iets recht.. Tevreden zie ik hem kijken naar mij...hij pakt zijn camera.. en in het donker van de nacht het flitsen.. net zoals vlak voor een onweer... de ontlading waar iedereen op wacht.

Hij kijkt lachend naar mij en in zijn hand zie ik de afstandsbediening van mijn trilei. Hij trekt een beetje aan het net en friemelt vervolgens mijn tepel door de mazen heen, en knijpt er in... zachtjes... harder... en als ik mijn ogen sluit...hoor ik hem zeggen.. "nee ik wil dat je mij aankijkt!. Hij weet dat ik dat best vervelend vind. En dan begint het gekriebel weer... nu weet ik wat het is ..een lang soort stukje gras. Om gek van te worden..ik zie hem lachen en dan zet hij het eitje aan.Heftig... heel heftig.. ik probeer mij te concentreren...maar dat gekriebel van het gras, het knijpen in mijn tepel, zijn vingers die mij strelen... in een sneltreinvaart zit ik er bijna tegenaan.. en dan zet hij het trilei uit ..raakt me niet meer aan en kijkt me alleen aan.
Hij trekt het plakband van mij mond en zegt : '"Wat is er lieverd ?". Hijgend bijt ik hem toe: "Niet stoppen, meer". Lachend zet hij het trilei met de afstandsbediening aan.. en tja er is geen houden meer aan en kom ik binnen een paar tellen hevig en intens klaar. Midden in het bos.. hij en ik.. en alleen mijn schreeuw van genot verstoord de serene rust van deze nacht.

Maybe to continued.


valerie ©