Jeejtje, Tweejtje & Threejtje

[tessie]

Colet, watvoor bekkenonderzoek bedoel je? Ik heb daar nog nooit van gehoord...

En ik heb ook beide keren veel echo's gehad, bij Erwt1 omdat ze dachten dat hij heel groot zou zijn, moesten we elke keer een groeiecho. En bij Erwt2 in het begin omdat ze dachten dat het niet goed zat, en aan het eind ook weer die groeiecho's omdat ze dachten dat zij ook wel groot zou zijn, omdat Erwt1 bijna 4kg was.

En Vode, wat een mooi liedje zeg! Krijg ik ook een beetje tranen van in mijn ogen! *emodoos is* En wat een mooie zachte (niet zacht als in volume) stem.

[aimée]

Liefde is het enige wat zich vermenigvuldigt als je het deelt.

[wandering]

Wat fijn dat alles goed is juffie! Heel gaaf, die echo plaatjes!


Ik wilde nog even terugkomen op samen of apart slapen. Ben eens even wat research gaan doen en ben tot de conclusie gekomen dat voor beide standpunten wel iets te zeggen valt. In de wetenschappelijke literatuur vind ik vooral dat het 'vroeger' gezien werd als heel fout, maar dat dat tegenwoordig wat achterhaald is. Wat wel nog steeds overeind staat is dat samen slapen een verhoogde kans geeft op het syndroom van het plotseling overlijden van een baby. Maar met de juiste voorzorgsmaatregelen wordt deze kans al kleiner. Hier wat stukjes van wat ik heb gevonden.

Recent generations of British and American parents have been advised by pediatric health professionals that sleeping with their babies is "wrong" (e.g., Spock and Rothenberg 1985; Sturgess 1977; Wright 1972). Until this decade it was common for pediatricians, child psychotherapists, and other "baby experts" to dismiss parent-infant cosleeping (or bed sharing) as poor parenting practice with detrimental side effects for both parents and children (e.g., Ferber 1986; Janes and Rodway 1974). Professional objections included predictions that cosleeping may foster dependency, be habit-forming (even addictive), be sexually arousing, be overstimulating, be frightening for children (who may observe their parents having sex), be harmful to the parents' relationship (if they refrain from sex), reflect poor limit setting, and contribute to sleep problems (Lozoff et al. 1984; Schachter et al. 1989). Parents were also warned that not only was cosleeping with newborns ill-advised, it was downright dangerous. Cosleeping with an infant is associated with a particularly high risk of sudden infant death syndrome (Blair et al, 1999). Recently a new wave of interest in cosleeping (also called bed sharing, or "the family bed") has prompted fresh discussion in both popular and scientific media. McKenna drew attention to a series of positive reasons for parent-infant cosleeping (particularly in the first six months) that emerge from evolutionary, developmental, and cross-cultural perspectives. His laboratory research demonstrates that maternal sleep contact promotes infant
arousals while at the same time lengthening the total amount of time infants (and sometimes mothers) sleep (Mosko et al. 1997a, 1997b), and mothers and infants who sleep together experience synchronous arousals and coordination of sleep stages. Routinely cosleeping infants sleep in a supine position to facilitate breast-feeding, and breast-feeding occurs more frequently (both factors being associated with lower risk of SIDS in
some studies).
(Uit het artikel: Ball, H. L., Hooker, E., & Kelly, P. J. (1999). Where will the baby sleep? Attitudes and practices of new and experienced parents regarding cosleeping with their newborn infants. American Anthropologist, 101, 143-151)

There is speculation and concern that children who sleep with their parents may develop abnormal psychological dependency, psychosexual confusion, and increased sleeping problems (Tracht, 2007).
Since 1992, the AAP has discouraged co-sleeping because of the belief that it contributes to the risk for SIDS due to the possibility of the infant (a) being overlain by an adult, (b) turning to a prone position, (c) becoming entrapped by soft or loose bedding, (d) getting overheated, or (e) being asphyxiated by the clothing of an adult smoker. In their recent policy statement, the AAP (2005) emphasizes that parents and infants should not co-sleep under any circumstances.
Benefits of early, planned bed sharing between parents and infants include: (a) promotion of breastfeeding, (b) encouragement of a nonprone position sleeping of infants, (c) enhancement of maternal monitoring, and (d) creation of more frequent infant arousals (Weimer et al., 2002).
(Uit: Sobralske, M. C. & Gruber, M. E. (2009). Risks and benefits of parent/child bed sharing. Journal of the American Academy of Nurse Practitioners, 21, 474-480)

[kitten]

Over echo's, ik weet niet van schade door de echo zelf, van straling ofzo. Maar er zijn wel meer ingrepen, die niet altijd leiden tot een vermindering van bepaalde problemen. Zo worden moeders best vaak te vroeg ingeleid, omdat op de echo te zien zou zijn dat het kindje te groot is. Dan wordt de termijn bijgesteld of gaan ze speculeren over of het wel past (hoe krijg je het vertrouwen van een moeder in haar bevalling het beste op z'n gat??). Kortom: het leidt erg vaak tot ingrepen. Wat er gebeurd is, is dat we de echo technologie hebben ontwikkeld, zijn gaan kijken en meteen zijn gaan ingrijpen op wat fout leek, ipv de technologie eerst mee te laten draaien met de bestaande situatie om achteraf te kijken of we iets gezien hebben dat dit had kunnen aanwijzen. Dus sommige "aanwijzingen" worden ten onrechte gezien als een probleem, terwijl we het vroeger gewoon niet wisten en het helemaal niet leidde tot problemen. Da's een beetje het probleem van echo's. Daar staat weer tegenover dat ze heel veel dingen wél goed kunnen zien. Bijvoorbeeld een voorliggende placenta, dat kan niet goed gaan. Dan is een keizersnede de *enige* oplossing. Dat kunnen ze tegenwoordig zien op de echo, terwijl je vroeger geluk had als een VK of gyn het op tijd besefte bij niet-vorderende bevalling, zodat je een spoedkeizersnede kreeg. kinderen overleefden het vaak ook niet, als het niet herkend werd. Dus het heeft voor- en nadelen. Maar absoluut dat de echo's net zo hard weer problemen veroorzaken die er zonder echo's niet waren geweest.

[Voleuse]

Dus Voleuse. Ik ben erg benieuwd hoe de studie die jij bedoelt gedaan is.

Ik geloof niet dat dat nog uit gaat maken, wel?

[tessie]

Thanx wanderling! Trouwens apart dat de kans op wiegendood groter is bij het in bed nemen... Het lijkt me toch dat je vantevoren wel even nadenkt over de veiligheid.. En het stukje van "being asphyxiated by the clothing of an adult smoker" snap ik niet helemaal geloof ik...
Maar goed, wij hebben dus altijd de baby op een aankleedkussen (met dus opstaande randjes) tussen onze hoofdkussens gehad, dus konden die dingen eigenlijk ook niet gebeuren. Ik vind het een beetje raar ook, want je kan ook je kindje in een eigen bedje onder dekentjes leggen waar die dan onder kan komen bijvoorbeeld, of te warm inpakken etc.

[Voleuse]

Okee, ik heb het nog eens opgezocht. Ik kan alleen geen link van het artikel geven want het is allemaal beschermd.

Maar het zit dus zo (en dit strookt dus prima met kittens gevonden onderzoek): Het artikel gaat over de relatie tussen gehechtheid en borstvoeding geven. Het gaat niet over medische dingen, de gezondheid van de baby's enz. wordt buiten beschouwing gelaten. Die professor heeft tijdens het college wel terloops opgemerkt dat het voor de gezondheid niet zoveel uitmaakt (en dat heb ik onthouden), maar die claim kan hij dus ook niet hardmaken en in het artikel wordt er niets over gezegd.

In het onderzoek kijken ze naar de stof oxytocine (knuffelhormoon). Dit hormoon bevordert sensitief gedrag bij de moeder. Borstvoeding geven zorgt ervoor dat je een speciaal moment hebt met je kind. Door de manier waarop je je kind vasthoudt kijk je hem aan. Door de aanraking wordt bij zowel moeder als kind oxytocine geproduceerd.

Uit de conclusie (vertaald dan): Langere periode van borstvoeding geven bleek gekoppeld aan meer sensitiviteit binnen ouder kind interactie vanuit de moeder, meer veilige gehechtheid van het kind (Tharner et al., in press). Door langere periode van borstvoeding is er langere periode van verhoogde oxytocine niveau’s bij de moeder, welke deze uitkomsten kunnen beïnvloeden.

MAAR, belangrijke maar: bij de moeders die alleen borstvoeding gaven omdat 'het moest van de borstvoeding-mafia' (Waar kitten erelid van is ), werd dit positieve effect niet gevonden. Die gaven wel borstvoeding, maar keken ondertussen tv, het moment was er niet, geen positief effect. Zo waren er ook moeders die de fles gaven die ook een extra positief effect hadden, omdat ze dat moment net zo benutten als de vrouwen die goed de borst gaven. Dus! Borstvoeding is goed voor de gehechtheid, maar alleen als je het enthousiast doet en met een fles kan het ook (alleen bij borstvoeding gaat het vanzelfsprekender doordat er dan automatisch al huidcontact en dus oxytocine is)

Zo. En nou bemoei ik me er niet meer mee

[tessie]

Oh, nou dat vind ik eigenlijk wel heel mooi én logisch klinken! En fijn om te weten dat je dus ook met de fles datzelfde effect kan krijgen! Er zijn tenslotte ook gewoon mensen die geen bv kunnen geven, dus dan is het fijn om dit te weten.

[murron]

Gewoon doen waar jij/jullie zelf het beste bij/voor voelen.De tips meenemen die je zelf wil proberen en voor de anderen vriendelijk bedanken .En verder genieten van alles

[Gilraen^]

Even terug over die ultrasoon: waar ik over sprak was niet over dingen opmerken en dan ingrijpen. Was dat stress bij de foetus gemeten werd (weet niet meer dmv stofjes in water of door bewegingen ofzo van foetus). Maar op een of andere manier werd stress gemeten en werd dan aangetoond dat foetus echo als stresserend ervaarde. Daarom ook minder echo's dan tijdje terug weer. Was ooit meer mode om sowieso te laten zien omdat leuk was voor aanstaande ouders enzo. Maar het is ook maar iets dat ik via collega fysio meekreeg. En dat dus om die reden ultrasoon bij de moeder zeker in fysiotherapie heel fel vermeden wordt. Ik heb sindsdien ook niet meer gedaan. Ik bedoel liever dat je een behandeling langer moet komen omdat we op iets andere manier moeten werken, dan dat ik ongeboren kindje misschien schade berokken. Maar of die stress dus ook schadelijk is als je het veel toepast, weet ik niet hoor.

[cmeermin]

Ik kan het toch niet laten om even iets te zeggen over het bij je in bed nemen van je kindje. Ik heb dat altijd gedaan, ik had daar geen enkele theorie over, maar deed gewoon wat goed voelde, als een instinctief moederdier . Natuurlijk kreeg ik allerlei waarschuwingen, maar die lapte ik gewoon aan mijn laars. Ik gaf borstvoeding en vond het heerlijk om er 's nachts niet uit te hoeven. Ik heb geen moment angst gehad dat ik op mijn baby zou gaan liggen. Volgens mij is dat allemaal prima geregeld door de natuur. je slaapt gewoon anders, je bent je er voortdurend van bewust, ook in je slaap, dat er nog een wezentje bij je in bed is. Wij hadden als ouders voortdurend feeling met hem. We hadden natuurlijk wel een speciale constructie gemaakt, inderdaad in het begin met een aankleedkussen. Toen hij groter werd kwam er een apart klein matrasje bij, wat naast ons bed op gelijke hoogte tegen de kast aangeklemd zat.

Geen gebruik van alcohol of slaapmiddelen bijv. als je dit doet, want dat verandert de zaak...ik denk dat daar dus wel eens dingen mis gaan...

Volgens mij zijn er over de hele wereld meer kinderen en babies die bij volwassenen slapen dan dat kinderen apart slapen.

Mijn zoon sliep later gewoon in zijn eigen bedje en als hij wakker werd, kwam hij bij ons liggen. Nou, welkom! Gezellig, wij hebben er nooit een punt van gemaakt. Als papa en mamma wilden vrijen, genoeg andere momenten toch?

Op een gegeven moment was het vanzelf voorbij, toen was het blijkbaar niet meer nodig. Alleen maar als hij ziek was...
Het is inmiddels een volwassen vent, sterk en stoer, maar ook nog steeds een gevoelig joch.

[tessie]

Wat klinkt dat lief en fijn cmeermin!

[kitten]

Ja, maar nu ga ik je toch weer tegenspreken Voleuse. Als een moeder ongeïnteresseerd tv kijkt tijdens het bv geven, maar ze ook oxitocine aan. Dat hormoon komt namelijk vrij (en heb je nodig) als de melk toeschiet. Zonder oxitocine geen melk. En dat hormoon maakt ook dat je loom wordt (wat door veel vrouwen wordt gezien als vermoeidheid) en dat je je verliefd voelt. Dus ergens klopt het nog altijd niet.

[Voleuse]

Hmmhmm, ja, klopt, ik zeg toch ook nergens dat dat niet zo is? Die moeders zijn alleen niet sensitiever/ de kinderen zijn niet vaker veilig gehecht, wat WEL zo is bij de aandachtige moeders.

Oxytocine is alleen een stof die helpt hij het sensitiever reageren op je kind. Daardoor is het ook zo dat borstvoeding automatisch(er) zorgt voor sensitief gedrag, terwijl je daar bij flesvoeding dus meer moeite voor moet doen.

[puppie]

Ik kan het toch niet laten om even iets te zeggen over het bij je in bed nemen van je kindje. Ik heb dat altijd gedaan, ik had daar geen enkele theorie over, maar deed gewoon wat goed voelde, als een instinctief moederdier . Natuurlijk kreeg ik allerlei waarschuwingen, maar die lapte ik gewoon aan mijn laars. Ik gaf borstvoeding en vond het heerlijk om er 's nachts niet uit te hoeven. Ik heb geen moment angst gehad dat ik op mijn baby zou gaan liggen. Volgens mij is dat allemaal prima geregeld door de natuur. je slaapt gewoon anders, je bent je er voortdurend van bewust, ook in je slaap, dat er nog een wezentje bij je in bed is. Wij hadden als ouders voortdurend feeling met hem. We hadden natuurlijk wel een speciale constructie gemaakt, inderdaad in het begin met een aankleedkussen. Toen hij groter werd kwam er een apart klein matrasje bij, wat naast ons bed op gelijke hoogte tegen de kast aangeklemd zat.

Geen gebruik van alcohol of slaapmiddelen bijv. als je dit doet, want dat verandert de zaak...ik denk dat daar dus wel eens dingen mis gaan...

Volgens mij zijn er over de hele wereld meer kinderen en babies die bij volwassenen slapen dan dat kinderen apart slapen.

Mijn zoon sliep later gewoon in zijn eigen bedje en als hij wakker werd, kwam hij bij ons liggen. Nou, welkom! Gezellig, wij hebben er nooit een punt van gemaakt. Als papa en mamma wilden vrijen, genoeg andere momenten toch?

Op een gegeven moment was het vanzelf voorbij, toen was het blijkbaar niet meer nodig. Alleen maar als hij ziek was...
Het is inmiddels een volwassen vent, sterk en stoer, maar ook nog steeds een gevoelig joch.

Hier nog zo'n muts (al zijn ze bij mij nog niet volwassen)