Verdrietig of boos? Kom maar op het troostbankje.

[Simbor]

lnuffel gille :close_knuf:

[avelon]

Dat is zeker niet leuk eigenlijk zeer kl*ten :close_knuf:

[eireann]

Komen jullie helemaal niet Sandra ? Of morgen? Morgen is het ook leuk!

[sandra]

we weten nog niet wat het handigste is.. net nog een gesprek gehad.. gehoord dat als ik ga dat het 'afkoelende effecten' gaat hebben voor de band met mijn vader.. (die eigenlijk.. altijd erg goed was)

Twijfelen nog.. of ik het erop ga wagen.. dat we morgenochtend heel vroeg weggaan.. of dat we het inderdaad moeten laten schieten.

Zou gewoon super kut zijn.. had er juist zoveel zin in om iedereen weer eens na australie weer te zien. Ook weer een eerste echte meeting... en waarschijnlijk vanwege financiele zaken ook echt onze laatste voorlopig..

Snapt mijn pa ook niet.. dat het toen betaald is.. en we het op dit moment gewoon niet eens hadden kunnen doen.. en dat het daardoor voor ons ook belangrijk is dat we wel gewoon mogen gaan, zonder enige vorm van ruzie achteraf...

maar goed.. ik weet het gewoon niet meer.. weet niet of we komen of niet.. geen idee..

[juffie]

het zuigt, sandra... We denken aan jullie!

[sandra]

dankjewel Lief van je juffie!

ook dankje en knuff van Muis

gelukkig zijn we in ieder geval wel samen.

[Muis77]

Up-date: zie Ardennen-topic

[Tie]

@ chippie

dacht dat jij een masochiste was? Beetje kou kun je toch wel handelen.

Maarja garage's zijn er voor om het ook voor de kids warm te maken in dit geval.

[faery]

Kom ik weer.

Zojuist gehoord dat een vriend van me is verongelukt. Parachutespringer, met al meer dan 1000 sprongen. Willen mensen om me heen nu even stoppen met doodgaan?

[JJV]

* knufff *

ik voor mij ga mn best doen
al ben ik niet ècht in de buurt

[Ravelijne]

*knuff* Sterkte, Faery.

[curious]

sterkte faery

[vode]

Pff, gecondoleerd Faery... heftig


Hier een beetje 'drietig. Mijn vader is een echte brit die nooit echt over zijn gevoelens praat. Nu ik in nederland woon en hij nog in belgië praten we vooral via facebook chat (geen idee waarom lol) en heel af en toe via mail. Hij was van mijn 6de tot 12de zwaar depressief en daar heb ik altijd nog last van gehad tot nu, op vlak van met hem kunnen praten en me zorgen maken. Hij praat nooit over zijn gevoelens sinds hij depressief is geweest en ik maak me om alles wat hij doet of zegt zorgen, omdat ik bang ben dat hij terugvalt ofzo. Ik denk dat dat erin geprogrammeerd zit omdat ik vroeger zo op m'n tenen moest lopen om hem niet verdrietig te maken (als ik the lion king wilde kijken ging hij ipv ik huilen waar simbas vader doodging en moest ik hem troosten, wat best moeilijk was).

Naja, tot zover backgroundstory. Nou nodigde mijn vader me uit op de chat voor een concert wat hij had voor het burgemeesterbal in het dorp waar hij woonde en ik zei dat ik het niet wist vanwege geldzorgen. En dus vertelde ik maar meteen over borderline/sociale fobie/depressie en wat wajong inhoud en dat ik dat had aangevraagd. Ik weet dat ik daarover kan praten met hem want hij was zelf depressief en in de ziektewet.

En nou zei hij dat hij zich zorgen maakte en zich verdrietig voelde. En das schrikken. Dat is echt de eerste keer sinds ik geen kind meer ben dat hij tegen me zegt hoe hij zich voelt. En dat slaat er wel even in. Ik wil hem niet verdrietig maken want dan ben ik nog meer bang dat hij terugvalt. Ik heb zoveel mogelijk hem gerust proberen te stellen en ga zovaak mogelijk naar belgië proberen te gaan. Ik wou dat onze communicatie wat minder ongemakkelijk ging, het is al heel vreemd om te zeggen dat ik hem graag zie. Ik heb ook wat liefs op zijn facebook wall gepost in de hoop dat hij zich wat beter voelt: Dad, you're someone to look up to no matter how tall I've grown.


Anyway.. ik maak me gewoon teveel zorgen over hem. Sinds dat mam dood is heeft hij zich erg goed herpakt maar nu ik uit huis ben is hij helemaal alleen thuis en ik ben zo bang dat hij zich terugtrekt, teveel achter de pc zit. Maar als ik logisch nadenk is dat niet want mijn zus + kindje wonen vlakbij, hij heeft 2 bands waarin hij speelt, doet mee aan quizavonden, heeft vrienden. Ik moet me gewoon niet zo druk maken maar dat is zo moeilijk als je je vader 6 jaar als een ongeschoren zombie op pillen door gesloten instellingen hebt zien dwalen door een depressie.

[Gilraen^]

*knuffelt faery en vode heel innig*
Zelf ook nogal rollercoasterweekend gehad... Ik kan in vrolijk en troostbankje tegelijk ontopic zijn!

[faery]

*knuffelt vode ook*

Dat lijkt me inderdaad heel lastig. Iemand als een 'groot mens' zien als diegene zich lang niet zo heeft gedragen (tijdens een depressie) en jij dus een zorgende rol op je 'moest' nemen, doet rare dingen met een relatie die eigenlijk andersom zou moeten zijn. En dan is het des te moeilijker om te accepteren dat hij ook wel eens verdrietig mag zijn, misschien juist zeker als het niet super gaat met zijn dochter. Wel een hele lieve dochter trouwens, superlief berichtje op facebook.