Jeejtje, Tweejtje & Threejtje

[kitten]

Dan kan ik me je keuze heel goed voorstellen!

[juffie]

Thanx!

[curious]

Het vliegt me nu echt aan... De onzekerheid, het idee dat er misschien toch iets 'mis' is met ons kindje. De angst dat wij de 'lucky ones' gaan zijn die nét wel die paar procenten uit de statestieken zijn. Het gevoel dat wij dit ook inderdaad getroffen hebben dat steeds vaker opspeelt.

Nog bijna een week tot de uitslag. Een week, normaal een periode waar je je hand niet voor omdraait. Nu is die week een Mount Everest waar niet overheen te kijken is.

En stel dát het Down of iets anders is... Wat dan? Doorgaan? Of misschien toch afbreken, iets waar heel mijn wezen tegen in opstand komt als ik erover nadenk.
Wat zijn de gevolgen? Hoe ernstig is het? Kunnen wij dat aan?

*Gek wordt van alle gedachten*

Zo ontzettend herkenbaar meis. Ik weet wat het is, heb het ook meegemaakt, kans van 1:48 op kindje met chromosonale afwijking. Die onzekerheid is killing, wij moesten het ook zeker weten, dus snap je keuze om de punctie toch te laten doen. Tot op de dag van vandaag kan ik je nog niet vertellen wat ik gedaan zou hebben als de uitslag wel negatief was geweest.

Is de punctie zelf al geweest? Want dat heb ik even niet goed gelezen ...
Zo nee, je zou kunnen vragen om de versnelde procedure. Die bestaat namelijk ook, maar wordt uit kosten oogpunt vaak niet aangeboden. Bij ons versprak de a.i.o. zich en gezien onze gyneacologische voorgeschiedenis hebben ze het toen toch maar gedaan. Drie dagen later de uitslag al. En zelfs dat is al zo ontzettend lang voor je gevoel.

sterkte in ieder geval en een :close_knuf:

[jane]

ik heb nooit puncties gehad of welke test dan ook. Hooguit een extra echo maar die zijn nu standaard aangeboden omdat een dozige vk onnodig angst zaaide.
ik heb niet een kindje met een chromosomen afwijking.... ik heb een autistisch kindje en daar zijn geen pre-natale tests voor. jammer? *edit*... ik wilde eerst vrij nonchalant "neuh" neerzetten, maar als ik mijn post overlees denk ik dat er twee kanten zijn. .... verdriet om een kindje met een handicap is niet anders voor de geboorte van het kindje dan erna. Als je het niet weet, dan is misschien de "klap" harder, maar goed... jullie zijn voorbereid dat de klap misschien kan komen.

ik wens jullie wijsheid en kracht toe en alle steun die je maar nodig hebt... want het is slopend om in onzekerheid te zitten.

[juffie]

@curious: De punctie is maandag en we hebben van de gyn ook een versnelde testprocedure aangeboden gekregen, we krijgen dan ook woensdag de uitslag al.

@jane: Autisme is wat ons betreft geen enkel probleem. Jerry heeft een lichte vorm van Asperger, wij kunnen allebei heel goed omgaan met autisme, weten wat het is en zouden ons kind daar ook goed bij kunnen ondersteunen. Sterker nog, het zou ons verbazen als onze kleine *geen* autisme zou hebben. Maar dat is iets dat we kennen, ook al beseffen we ons dat ieder geval anders is en dat klassiek autisme iets heel anders is dan Asperger. Down ofzo is veel 'enger' want dat is onbekend.

@allen: Bedankt voor de sterktewensen enzo. Het is fijn om dat steeds te lezen. Het helpt om te weten dat er mensen meeleven.

Enne, bijna weer een dag om.

[Deleted User 178]

Nogmaals sterkte voor het wachten juffie en jerry! Kan me alleen maar voorstellen dat het echt slopend moet zijn.. knuff

[curious]

@curious: De punctie is maandag en we hebben van de gyn ook een versnelde testprocedure aangeboden gekregen, we krijgen dan ook woensdag de uitslag al.

ok gelukkig! Scheelt alweer een paar dagen wachten!

[juffie]

Meh, vannacht bij Jerry op een luchtbed (wel een hoge) moeten slapen vanwege de verhuizing enzo. En dus slecht geslapen en een verschrikkelijke nachtmerrie gehad.

We deden een echo en er was niks meer op te zien. Gewoon, niks. Ons kindje was dood en verdwenen. Ik heb zó ontzettend gehuild, gekrijst en ben in mijn droom helemaal radeloos in elkaar gezakt. Uiteindelijk werd ik wakker van mijn tranen. Had heel mijn kussen natgehuild en heb een poosje wakker gelegen voordat ik weer verder durfde en kon slapen.

Bah. Ben er nog naar van.

[puppie]

juffie

[Gilraen^]

Pffff... zwangerschap is zo al een vat hormonenen. En nu zorgen en hormonen, geen wonder dat je nachtmerries op hol slaan!
*enkel knuffels geeft*

[kitten]

Owwww da's inderdaad kut en dat gevoel kan dan ook nog best lang blijven nagolven... *knuffel!*

[Voleuse]

Wat ik me eigenlijk afvraag: hoe zit het met spelen als je zwanger bent? Heb je daar nog wel zin in of niet?En doe je dat dan ook of vindt je dat niet verantwoord?

[puppie]

Ik had heel veel zin tijdens mijn zwangerschappen (behalve dan de laatste weken) en hebben ook gewoon gespeeld.
Je merkt snel genoeg wat wel fijn is en wat niet en dat sla je dan gewoon ff over :-)

[juffie]

Op het spelen kom ik later terug.

Nu net thuis van de vruchtwaterpunctie, het was erg naar. De prik an sich voelt niet heel erg pijnlijk aan, het is vervelender dan bloedprikken maar het idee...

Ik freakte helemaal out toen ik daar op de tafel lag. Ik was uit allemacht bezig om mezelf onder controle te krijgen, om daar niet in een gigantische paniekaanval te belandden en hyperventilatie ofzo te krijgen.
Buik werd schoongemaakt met alcohol, daarna met jodium ingesmeerd en er kwamen van die groene steriele doeken overheen.
De gyn prikte met haar vinger in mijn buik waar de prik kwam, en meteen was die daar ook. Maar helaas, de eerste prik mislukte, het moest nog een keer over.

Even later nog een prik en toen was het voor elkaar. 3 buisjes met vruchtwater (ziet er net zo uit als urine) zijn er afgetapt en we hebben nog even naar ons Jeejtje mogen kijken. Zowel voor als na de punctie zag alles er prima uit. Hij lag tijdens de punctie gelukkig doodstil zodat ze hem niet raakten.

Ik heb nu wat last van mijn buik, de plek waar het is gebeurd voelt wat beursig aan. Het trekt af en toe. A.s. woensdag tussen 13:00 uur en 15:30 uur bellen ze ons met de uitslag. Dit gaan dus heel spannende 48 uren worden.

Morgen naar onze eigen verloskundige voor een reguliere controle en een extra echo n.a.v. de punctie van vandaag.

Dat is dan maar weer het voordeel, we hebben wel veel vaker naar ons Jeejtje mogen kijken, want extra echo's zijn leuk.

Ik merk dat ik nu nog steeds heel erg vol spanning zit, ik heb me nog niet echt kunnen ontladen. Ik wilde midden in het ziekenhuis niet heel erg gaan huilen al had ik de behoefte wel, en later was ik qua emoties weer wat te vlak om het te kunnen uiten. Nou ja, we zien wel hoe dat verder gaat.

Vandaag staat er verder niks op de planning, moet me een beetje rustig houden ook, dus dat gaan we dan maar doen.

*Blij dat het achter de rug is*

[puppie]

Jeetje juffie, spannend allemaal!
Ik weet niet zo goed wat te zeggen verder, we duimen voor een goede uitslag! :close_knuf: