Het enige wat echt nog niet gebeurd is zijn de trappen, maar daar ga ik morgen dan eindelijk aan beginnen. Ik heb er echt zin in. Iedereen zegt dat het een rotklus wordt, maar ik houd juist wel van monnikenwerk - daar kan ik lekker bij aan andere dingen denken. Desnoods kost het me een maand - dat maakt me niet uit. Straks zijn ze mooi.
Verder moet er vooral nog heel veel 'kleins' (alle lichtschakelaars terugzetten, met een flesje stickerverwijderaar door t huis om overal lijmrestjes weg te halen, gemorste stuc en latex krabben, etc.), maar dat kan gaandeweg. T is in elk geval bewoonbaar en je hapt niet meer steeds stof.
Ben heeeeeeeel benieuwd wat Lief er van vindt en of hij ook een beetje trots op me gaat zijn. Zelf ben ik tevreden en inderdaad ook best een beetje trots - t was best wel eens flink lastig en ik heb veel te veel dagen van 7 tot 23.00 uur gemaakt om steeds maar te zorgen dat de volgende ploeg mensen aan t werk kon (blijven), maar 't was een goede kans om mezelf eraan te herinneren dat ik best heel veel dingen zelf kan.
Overigens hebben jullie belangstellende vragen, aanmoedigingen en lieve woorden (naast jullie uren werk, waarvoor wederom heel veel dank!) veel geholpen. Als ik er dan eens doorheen zat, kon ik nalezen dat WS me best een badass vindt en dat geeft een moeie pluis weer moed. Dus
