 |
|||
|
|
|||
|
"Zo, juffrouw Parker..." de commandeur had zich weer achter zijn buro gezet en stak een gizwarte cigarrillo op, "Wat zullen we eens doen om uw bezoekje aan onze stichting onvergetelijk te maken?"
Carly haalde haar schouders op. Ze maakte bijna aanstalten om in een van de fauteuils tegenover zijn buro te gaan zitten, doch hield zich op het laatste moment in. Hij grinnikte: "Nee, dat zou ik zeker niet doen nee!" Vervolgens stond hij op en wandelde om zijn buro heen. "Hoe is het met uw liefdesleven gesteld juffrouw Parker? Vriend, vriendin?" "Dat gaat u niets aan!" viel ze fel uit. "Dat denk ik wel juffrouw Parker. Die wetenschap kon namelijk wel eens in uw nadeel werken. Of in uw voordeel. Dus... verliefd, verloofd, getrouwd?" "Verloofd," zei ze nu zacht, "Al zes maanden..." "Aha, ik begrijp dat uw voorkeur dus niet naar vrouwen uitgaat?" "Nee!" Hij grinnikte en drukte de knop van de intercom in: "Breng me zes even nummers van nivo één!" en zich weer tot Carly wendend: "Kleedt u zich uit!" Ze deinsde achteruit, haar handen afwerend opgestoken. "Nee, nooit! Ik laat me nog liever..." Als door een wesp gestoken draaide ze zich om toen de deur geopend werd en zes bijna-naakte meisjes het enorme kantoor betraden. Behalve de bekende halsbanden droegen ze een minscuul lendedoekje dat met een dun koordje om hun middel bevestigd was. Ze haastten zich naar de Commandeur en knielden op respectabele afstand neer. Achter hen sloeg de deur dicht en werd hoorbaar in het slot gedraaid. Carly zat in de val... "Werk haar uit de kleren," bromde de Commandeur tegen de meisjes, "Maar wel voorzichtig, hou 'r spullen heel!" Hij keek rustig toe hoe de meiden in een kring om zijn slachtoffer heen gingen staan en haar langzaam naderden. Carly nam een soort vechthouding aan maar het zestal greep haar beet en werkte haar zonder veel plichtplegingen tegen de grond. Terwijl vier van hen haar armen en benen in bedwang hielden, maakten de anderen haar knopen en ritsen los tot ze alleen nog haar ondergoed aan had. "Stop!" riep de Commandeur die een dikke, leren karwats uit de la van zijn buro had gevist, "Zet haar overeind, gezicht naar mij toe!" en tegen Carly: "Stil blijven staan jij!" Hij kwam naderbij en deed een poging het schouderbandje van haar beha omlaag te schuiven. Carly deinsde achteruit maar botste tegen de rij meiden op. Snel schoof ze het bandje weer omhoog. "Draai haar om en hou haar vast!" brieste de Commandeur nu. Hij kneep zijn linkeroog half dicht, haalde uit en liet een regen van striemen op de huid van haar rug, billen en bovenbenen neerdalen zonder ook maar enige acht te slaan op haar wanhopige gegil. "Draai haar om," zei hij wat later, de karwats aan zijn broekriem hangend. De meisjes moesten Carly ondersteunen om te voorkomen dat ze omviel... "Al wat meegaander geworden meisje?" vroeg hij. Ze gaf geen antwoord maar protesteerde ook niet toen hij haar beha voorzichtig losmaakte en afdeed. Hij streelde haar tepels, woog haar borsten in zijn handen. "Trek je slipje uit!" siste hij. Ze aarzelde geen seconde en liet het niemendalletje zacht snikkend op het tapijt vallen. "Open haar!" was het volgende bevel en de meisjes grepen Carly opnieuw beet, kantelden haar achterover en trokken haar benen uiteen. Grijnzend begroef de Commandeur drie, vier vingers in haar kruis. Dan deed hij een stap achteruit en ze werd weer op haar benen gezet. "De dame houdt niet van meisjes," grinnikte hij tegen de anderen, "Jullie hebben de komende vier uur om er voor te zorgen dat ze nooit meer een meid van dichtbij wil zien. Ga jullie gang en maak er een leuke vertoning van!" Als één man stortte het zestal zich op hun slachtoffer, werkte haar ruggelings op het tapijt. Terwijl de anderen haar vasthielden knielde de dikste van het stel, 'n forse negerin, boven Carly's hoofd en trok haar lendendoekje opzij, een haarloze, opbollende kut ontblotend. De lippen waren gezwollen en met een blik vol walging bekeek Carly het vocht wat daar tussen vandaan sijpelde. "Likken!" zei de negerin met een zwaar accent. Carly schudde vastberaden haar hoofd. De negerin gebaarde naar achteren: Twee andere meisjes trokken Carly's dijen vér uiteen terwijl een derde haar gebalde vuist krachtig naar binnen ramde. Ze zette een keel op en juist op dat moment drukte de negerin haar sijpelende kruis tegen Carly's opengesperde mond... -/- "Je bent stil," zei Flynt terwijl hij naast Mark door de gangen van Nivo 2 liep. Mark haalde zijn schouders op: "Ik denk nog steeds na..." "Geschrokken gister zeker?" Flynt grinnikte, "Ik ook, de eerste keer. Maar zoals ik al zei, niet alles is wat het lijkt. Soms zie je dingen die er niet zijn. Gezichtsbedrog heet dat." "Ik weet dat ik al heel wat heb uitgevreten in mijn leven," zei Mark eerlijk, "maar ik weet niet of ik me schuldig zou willen maken aan..." "Moord? Maar wij zouden nooit iets van je eisen wat jij niet aankan hoor!" "Medeplichtigheid is anders net even erg!" viel Mark uit. De ander hield hem staande: "Luister eens goed, VOOR je in paniek raakt: Tot nu toe heb jij niets gezien wat jou, op welke manier dan ook, in problemen kan brengen! Neenee, onderbreek me niet, ik weet waar ik over praat. Maak je dus niet druk en vermijd Nivo 3 voorlopig even. De tijd zal je alles wel leren!" Mark fronste zijn wenkbrauwen en zweeg. Even verderop ging Flynt hem voor een witbetegelde ziekenhuiszaal binnen. Aan weerszijden lagen zes meisjes in stalen bedden, witte lakens tot aan de hals opgetrokken maar hun polsen stevig aan de spijlen van de hoofdeinden geketend. "Jij hebt toch een medische opleiding gehad?" informeerde Flynt, zich bij het eerste bed opstellend. "Ja, en daarna een jaar verpleger geweest. Hebben jullie me daarvoor nodig?" Flynt knikte, trok het laken van het meisje af. "Moet je nu even opletten. We hebben hier iets ontwikkeld waar we de medische wereld mee op zijn kop zouden kunnen zetten... ALS we dat zouden willen..." Hij vatte het meisje onder de knieën, trok haar benen vér uiteen en liet haar zo liggen. Ze keek hem bijna panisch aan, rukte aan haar boeien maar sloot haar benen niet... Grijnzend streelde hij de binnenkant van haar dijen. Vantussen haar half geopende schaamlippen druppelde vocht op het witte onderlaken. Haar bovenlijf bewoog nu wild heen en weer, in tegenstelling tot haar onderstel dat roerloos bleef. "Frog Juice," legde Flynt uit, nu met zijn vingers tussen de open schaamlippen porrend, "Het was eigenlijk bedoeld als genotsopwekkend middel om de koele kikkers op te warmen. Dat werkte uitstekend - ze werden er inderdaad botergeil van zoals je ziet. Maar door toevoeging van nog wat chemicaliën verkregen we nog een effect.." hij tilde nu haar enkels over de hekjes aan weerszijden van de matras, "Het verlamt de benen. Tijdelijk, begrijp me goed. Twee injecties en ze zijn twaalf uur lang volledig tot je beschikken. Tenminste, van onderen. Daarom zitten haar armen nog steeds vast. Probeer het zelf maar eens!" Nieuwsgierig stapte Mark op het volgende bed af waar een statige blondine hem angstig aankeek. "Nee, niet doen!" piepte ze toen hij haar laken verwijderde. Ze was lang, bijna mager. Haar dunne dijen raakten elkaar maar nauwelijks en haar kutje bolde ver naar voren. "Alsjeblief, niet doen, ik schaam me dood!" Er liepen nu dikke tranen over haar wangen maar Mark sloeg er nauwelijks aandacht op. Net zoals Flynt spreidde hij haar benen zo ver als ze aankon en boog zich voorover. Haar doos was roodgezwollen, net als haar clit die strak omhoog wees. Voorzichtig raakte hij die aan en ze kermde luidop. Vervolgens trok hij met twee handen haar schaamlippen uiteen. Terwijl ze woest aan haar kettingen rukte schoot een golfje vocht naar buiten... "Ik ben onder de indruk," zei hij tegen Flynt die zijn slachtoffer inmiddels weer had toegedekt. "Het is uitstekend spul om ze in te werken als eh... andere methodes niet mogelijk zijn. Binnen 'n week zijn ze als was in je handen. Dan krijgen ze alleen nog de originele versie die niet verlammend werkt. Hier..." vanuit een medicijnkastje naast het bed viste hij twee ampullen en twee injectienaalden, "Kun je even oefenen op je nachtslavin als je wilt. De ander is voor een exemplaar dat morgen binnenkomt en door jou ingewijd mag worden. Dan kan zo'n shot wel eens handig zijn. De instrukties staan op het etiket." "Wacht even, door MIJ ingewijd?" "Ja, de Commandeur wil je aan een kleine test onderwerpen. We weten wel van alles van je maar we hebben je nog niet echt in aktie gezien. Zie het als een klein bewijs van trouw. Hier..." hij overhandigde Mark een foto van een tenger, roodharig meisje dat vrolijk lachend de camera inkeek, "Dat is onze nieuwe nachtslavin. Jij mag haar morgen de klappen van de zweep leren. Letterlijk!" Mark bekeek het meisje nog eens. Blijkbaar was de foto in tweeën geknipt want er lag een mannenarm om haar schouders. Vriend? Familie? Vriend waarschijnlijk; de foto was buiten genomen en de achtergrond oogde als Mediterrane kust. Op de achterkant van de foto stond een handgeschreven code: ID-47-1724. Morgen zou dat meisje van hem zijn... Frodo © |
|||
|