Ik ben stiekem best een heel klein beetje trots op mezelf!
Wat ik de afgelopen dagen (vanaf maandag) afgekregen heb.
Dit klinkt vast voor veel van jullie als "Meh, man, da's toch geen prestatie? Dat is doodnormaal." maar voor mij is het echt een gigantische overwinning. I fucking did it! Ik heb niet alles af, maar dat hoeft ook niet. Al het werk heeft zich nl. opgestapeld vanwege mijn opa's overlijden. Maar wat ik wel heb gedaan, is doorzetten en rustig blijven. Ik ben niet van angst met m'n kop in het zand gedoken, heb niet geroepen dat ik het toch niet kan en de rest van m'n leven wel huisslavin word, of dat ik mijn hoofd haat, ik heb doorgezet. Werken op achterlijke tijden, dat wel, maar ik heb het toch maar mooi gedaan. En wanneer ik toch even in de stress schoot, heb ik dat tegen Romanticide uitgesproken door te zeggen wat er mis ging, hoe hij me kon helpen en wat ik nodig had om weer door te gaan.
Nou ja, trots zijn op jezelf is vast #fail, maar ik wilde het toch even delen. Ik heb net vier uur lang zitten ploeteren op één stuk, nu wil ik even een heel klein beetje blij zijn met mezelf

.