een eng gevoel....

[clivia]

Dag lieve bdsm-vrienden,

De wereld van bdsm is nog vrij nieuw voor mij (vrouw 30 jaar). Een jaar terug had ik een vriend die deze gevoelens in mij losmaakte en mij veel leerde. Nu heb ik weer een vriendje en ook hier is deze klik. Hartstikke fijn, maar er is voor mij ook een minder fijne kant. Een gevoel dat ik met mijn vorige vriendje ervaarde en nu weer. Misschien is het heel normaal, maar ook dat hoor ik dan graag en vooral vooral wil ik heel graag weten hoe ik dit oplos:

Er is blijkbaar heel weinig voor nodig om in mij onderdanige gevoelens los te maken. Alleen al een 'speels onbeantwoorde zoen' of even iets steviger mn haar of hoofd vastpakken maakt me al gek. Geen probleem zou je denken ware het niet dat we het allebei rustig aan willen doen en het niet nodig vinden om altijd aan bdsm te doen. Probleem is vooral het gevoel dat in mij loskomt wanneer ik 'getrickerd' word en dit niet beantwoord wordt (terwijl ik het rationeel dus zelf ook niet eens beantwoord wil hebben. Het is een heel heftig onrustig gevoel van mn vingers tot mn tenen dat ik zou kunnen benoemen lijkt op woede en verdriet ineen. Hoewel ik 100% onderdanig ben zou ik mn vriendje bijna willen slaan of juist heel hard gaan huilen of gillen. Ik vind het nogal een beangstigend gevoel. Is er iemand die mij kan vertellen waar dit gevoel vandaan komt en vooral wat ik eraan kan doen? Mn vriendje begrijpt er uiteraard al helemaal niets van.

Ik hoop dat ik mezelf een beetje duidelijk uit heb kunnen drukken en hoop dat iemand de moeite wil nemen zijn of haar ervaringen met mij te delen

Alvast heel erg bedankt!

[Voleuse]

Als ik een tijdje niet gespeeld heb dan herken ik wel dat je in alles getriggered wordt. Hij hoeft maar een beetje scheef te kijken en ik ben al weg bij wijze van spreken.. Dat andere gevoel wat je beschrijft herken ik niet, maar zo raar is het niet hoor, het kan allerlei gevoelens bij je losmaken. Ik denk dat het wel afvlakt als je regelmatig speelt, of gewoon na een tijdje.

[Lilith]

Je bedoelt het "Aaarhg, je triggert me, doe er verdomme dan ook wat mee!!! :smiley_panic:"-gevoel?

Ja hoor, dat ken ik. Dat je meteen in sub-modus springt en je hele lijf en gevoel wilt dat daar iets mee gedaan wordt, zelfs al hoeft het rationeel gezien niet zo. Bovendien hebben de meeste mensen die net beginnen last van een hele sterke subbiekoorts. Dit is het gevoel dat je kan krijgen als je je subkant gaat ontdekken, en kan je het gevoel geven dat bdsm het aller-aller belangrijkste en eigenste aan jezelf is en dat je daar ALLES, NU van moet ontdekken.

Het zal wel voelen als een heel nutteloos antwoord, maar beide worden vanzelf minder. Het eerste gevoel leer je vanzelf meer controleren, omdat je alle emoties wel kunt leren wat meer onder controle te krijgen. En de subbiekoorts neemt vanzelf af naarmate je hier langer mee bezig bent en het een plekje krijgt in je leven en je zelfbeeld.

Andem dus een paar keer diep in en uit, probeer te ontspannen en denk eraan dat het vanzelf minder zal worden. Ook kun je misschien proberen om wat vaker bdsm-dingen te doen, of om wanneer dit gevoel opkomt, af te spreken wanneer je binnenkort weer zult gaan spelen. Dat kan je allemaal wat rust geven, hopelijk. In ieder geval veel succes, het is best een heftig gevoel hè?

[skaoot]

Subbiekoorts, die ga ik onthouden. Best herkenbaar, wil vanalles proberen en doen alleen is dat wat lastig in je eentje. Kun je best rusteloos van worden :smiley_panic: ... Kan helaas verder weinig er over zeggen bij gebrek aan ervaring, maar kan me voorstellen dat het wat frustrerend is als je getriggerd wordt terwijl je daar eigenlijk niet op zit te wachten. Denk wel dat Lilith gelijk heeft, geef het tijd.

[Crownless]

Getriggerd worden terwijl er niks mee gebeurt is irritant! Maar, als vriendlief niet weet wat triggers zijn, kan hij ook niet ophouden met het te doen. Dus maak t vooral bespreekbaar.

Aan de andere kant, soms is het net als bij vanille situaties nodig om te accepteren dat een kus of knuffel niet altijd leidt tot seks (ik zeg: gelukkig maar). Dingen als triggers zie ik ook wel als D/s flirten. Net even wat langer aankijken, die kriebel in de nek, je ogen neerslaan terwijl je koffie serveert... er zijn zoveel kleine dingetjes die een lading van machtsverschil meedragen. Daar is niks mis mee. Maar net zozeer als een sub getriggerd kan worden, kan een dominant ook getriggerd worden, en als jij niet wilt D/s flirten, dan trigger hem vooral ook niet.

En ik zeg het ook wel heel makkelijk, het is D/s flirten. Ik bedoel, als ik in een kroeg ontzettend beflirt en geteased wordt, moet die jongen het niet raar vinden dat ik seks met hem wil. Als een dominant me elke keer triggert, moet hij niet raar opkijken dat ik wil spelen. Er is een balans. Maar, nogmaals, als vriendlief het niet snapt, weet hij dan wel waarmee hij triggert? En waarom doet hij dat dan?

Een ander ding waarmee het handig is om het flirten te noemen, is dat flirten vaak onbewust is, en eigenlijk een behoorlijke boost voor je ego. Gaaf toch, als hij je blijkbaar een leuk subje vindt en je dominante gevoelens in hem losmaakt? Misschien helpt het om positieve dingen te zoeken in dat negatieve 'ik word getriggerd, aaargh :smiley_panic:'-gevoel.

Maar vraag tussendoor: waarom wil je niet getriggerd worden in de eerste plaats?

[Ravelijne]

Ik ken het gevoel ook wel. Het is dan net alsof je hele onderdanige gevoels-systeem in beweging komt en dan voel ik me even heel erg uit balans, als het nergens 'heengaat'. Er over praten en vragen of hij daar een beetje voorzichtig mee wil zijn klinkt als een goed plan. Voor mij is het vaak ook al 'stabiliserend' als het even duidelijk is tussen beiden dat het gebeurt: even een aai of een kusje is vaak genoeg om me weer rustig en een beetje normaal te laten voelen. Misschien dat jullie eens kunnen proberen of zoiets voor jou ook werkt. Verder sluit ik me aan bij wat mensen al zeiden: je leert de eb en vloed van je BDSMgevoelens beter kennen en dan wordt het minder eng en makkelijker te hanteren. Maar dat gaat wel een stuk prettiger als je er met je partner over kunt praten en je een beetje rekening kunt houden met elkaar.

[eireann]

Ik herken wel wat je schrijft, dat gevoel dat er komt als je getriggered wordt en er even niets mee kan. Ik noem het gevoel zelf eerder diepe frustratie dan 'eng'. Noem jij het eng omdat je er geen controle over hebt?

Soms heb ik dat gevoel omdat ik getriggered ben en het gewoon slechte timing is, soms heeft Smorph nog niet helemaal door dat ik supersubbig ben en wordt ik getroost ipv gemept, maar ik denk dat veel oefenen en praten dat tweede wel snel op zal lossen.

Eigenlijk ben ik het gewoon met lillith, Crownless en Ravelijne eens, je bent er iig niet alleen in, maar t hoeft niet blijvend te zijn

[Voleuse]

Getriggerd worden terwijl er niks mee gebeurt is irritant! Maar, als vriendlief niet weet wat triggers zijn, kan hij ook niet ophouden met het te doen. Dus maak t vooral bespreekbaar.

Nou soms heb ik echt dat ALLES een trigger is. Dan zit ik zo in die stuiter dat hij gewoon op 2 meter afstand moet blijven om me niet te triggeren. En dan wil ik (zoals de TS ook al zegt) rationeel gezien helemaal niet spelen, maar FUCK dat gevoel is overweldigend.

[Boefje]

Ik herken me zeker in de gevoelens die je beschrijft. In het begin van mijn BDSM zoektocht had ik zelfs het gevoel dat ik bij mensen de kop af wilde bijten als ze me op straat in de weg liepen...
Het slijt.

Mijn uitdaging aan het begin van mijn zoektocht was mijn vriend. Hij was net als ik beginner maar hij dan beginnende D. Was ik hartstikke blij mee maar voor mijn gevoel ging hij niet snel genoeg. Ik wilde niet wachten tot hij er klaar voor was. Ik wilde alles en ik wilde het NU. Ik liep voor de muziek uit, hij sukkelde erachteraan. Gelukkig is het goed gekomen. Het kost alleen tijd en geduld.

Wat voor mij wel kon helpen als ik een enorme subbiebui had, was hem vragen of ik gewoon even klein aan zijn voetjes mocht zitten (al dan niet naakt). Geen spel verder, alleen subbig zijn. Af en toe een aai over mijn bol. Koffie voor hem halen. Stiekem opkijken, zijn ogen zien en dan snel weer neerkijken. Mijn halsband om. Dan werd ik eigenlijk heel snel weer rustig. Meester was in de buurt en dat was alles wat ik op zo'n moment nodig had. Misschien heb je er wat aan.

[eireann]

Een soort van de erkenning van het subbig zijn Boefje? klinkt ook fijn

[Boefje]

Het was ook fijn. Soms heb ik het nog steeds. En dan vraag ik opnieuw of ik bij hem mag zitten