acceptatie

[happyclappy]

Bij mij vorige spel mocht ik van mijn Dominant uit vier voorwerpen kiezen die alle vier pijn doen. Ze lagen mooi alle vier op een rijtje op het tafeltje. Ik mocht er naar toe kruipen en er 1tje uitkiezen die hij dan zou gebruiken. Bij het tafeltje aangekomen kon ik niet kiezen. Niet omdat ik geen pijn wilde, maar juist omdat ik niet kon kiezen uit de vier "pijnen' omdat ik ze allevier wilde? Toen heb ik maar voor de bullwhip gekozen omdat die het meest pijn doet. (van die vier dan he?). Als ik dan op het bed ga liggen om mijn pijn te ontvangen, gaat er zo een monoloogje door mijn hoofd;

ik wat ben je toch een verschrikkelijke masochiste he?
ik valt best mee hoor.....
ik dat valt echt helemaal niet mee!!!!!
ik nouw, ja , nou en hoor? Ga weg.......

Hebben jullie helemaal geaccepteerd van jezelf dat je masochiste of masochist bent? Voelen jullie jezelf wel eens "eng" ? Want ik vind mezelf wel eens "eng" nog? Helemaal als ik naar mijn zoon kijk (ik ben alleenstaande moeder) Dan vraag ik me wel eens af, als hij alles van mij zou weten, zou hij dan nog steeds gewoon van mij houden? Of zou hiij me dan ook "eng" vinden? Daar ben ik namelijk heel bang voor?

[Suus]

Ik kick op pijn ben ik achter gekomen. Nou heb je wel pijn in verschillende gradaties en het ervaren er van ook.
Ik kan het nog niet accepteren van mezelf. Mijn vanilla-vriend vind het al helemaal moeilijk. Verder durf ik het ook nog tegen niemand te zeggen. Dit is ook een teken dat ik het nog niet accepteer. En ik denk dat het nog lang gaat duren voordat ik het kan accepteren. Ik ben ook nog maar net bezig met BDSM hoor ;-) Misschien dat een doorgewinterd persoon je wat tips kan geven!

Maar niet iedereen hoeft toch alles te weten toch? Mensen die dicht bij mij staan hebben ook dingen gedaan of houden van dingen, die niet aansluiten bij mijn mening/visie/etc. Maar toch hou ik van ze.

En wat betreft jouw zoon... leef je in in hem. Zou jij het van je moeder willen weten wat ze in de slaapkamer doet? Zou je minder van haar houden als je het zou weten? Het gaat er toch om dat jouw kind zich gesteund en veilig bij je voelt en van jou leert? En ook de taak aan jou dat hij ruimdenkend wordt? Als je dat voor elkaar krijgt mag je in je handjes klappen/knijpen met het feit dat je een goede moeder bent.

Liefs Suus

[fran]

Dan vraag ik me wel eens af, als hij alles van mij zou weten, zou hij dan nog steeds gewoon van mij houden?

Als hij het al zou weten..... Ach, hij is je zoon. Je bent zijn moeder. Die band is er. Volgens mij kan een gezonde moeder-zoon band veel hebben.
Tenzij hij vol met springende hormonen in de pubertijd zit.

Lieve groet,
musje

[Voleuse]

Die monoloog in mijn hoofd heb ik ook. Wat nog eens bevestigd wordt door mijn vriend.
Hier gaat het echt zo:
Hij *kijkt over schouder mee*: oh ga je naar dat feest?
Ik: Yup
Hij: Een veiling? Ga je daar aan mee doen?
Ik: Yup.
Hij: en wat ga je veilen dan
Ik: ..mezelf
Hij: ..... Aaah dat wil ik helemaal niet weten!!!

En dan voel ik me ook een freak ja . Maar zo erg vind ik dat gevoel ook weer niet. ik ben raar, oke, niet erg verder. Raar is leuk.

[happyclappy]

Tenzij hij vol met springende hormonen in de pubertijd zit.

at musje Ja hij is volop aan het puberen, hij is 14. En ik probeer hem bij te brengen dat het altijd maar het beste is om eerlijk te zijn, daarom zit ik zo in tweestrijd over mijn grote geheim. Maar tegelijkertijd realiseer ik me dat hij nu juist zijn sexualiteit aan het ontdekken is, en dat hij ook het recht heeft om dat op zijn gemakkie te doen, zeg maar. Gewoon stapje voor stapje.....

Ach, hij is je zoon. Je bent zijn moeder. Die band is er. Volgens mij kan een gezonde moeder-zoon band veel hebben

Kijk dat geeft de burger weer moed

at Suus, ik weet al vijf jaar dat ik masochiste ben, en nog denk ik af en toe zulke rare dingen over mezelf? Maar ik probeer mijn zoon wel te leren dat er meerdere vormen van liefde zijn, dat er mannen zijn die van elkaar houden, vrouwen zijn die van elkaar houden, hij weet zelfs al wat een transgender is en een travestiet, en volgens mij kan hij daar prima mee om hoor, ik eindig dan altijd met de zin "als het maar gezellig is he jongen"? Dat snapt-ie wel terug

at Voleuse Goh, wat een opluchting dat ik niet te enige ben die zit te monologen

[fran]

Maar tegelijkertijd realiseer ik me dat hij nu juist zijn sexualiteit aan het ontdekken is, en dat hij ook het recht heeft om dat op zijn gemakkie te doen, zeg maar. Gewoon stapje voor stapje.....

Volgens mij is dat op zijn leeftijd misschien wel voor nu het belangrijkste. Het is allemaal soms al best ingewikkeld genoeg. Stapje voor stapje....
Komt tijd, komt raad.

Lieve groet,
musje