(mijn excuses voor de dubbelpost van een ander forum, ben te lui om alles over te typen ;-))
Ik besefte me opeens iets.
Afgelopen dinsdag had ik even een kortdurend dipje van "kut-studie, ik kan het toch niet, en ik kan met mijn stress-bestendigheid (niet echt hoog) toch niet promoveren dus het is allemaal bullshit". Nu bedacht ik me net dat een jaar geleden 1 a 2 uren studeren per dag al te veel was, en als ik dat een paar dagen deed moest ik echt uitrusten. Ook was dan 1 sociale gebeurtenis op een dag een reden tot veel uitrusten de dag erna.
Nu heb ik net 4 dagen van een uur of 10 tot minstens 17uur op de uni gezeten, twee dagen zelfs een stuk langer vanwege avondplannen. En voornamelijk gestudeerd ook nog eens. Ik heb elke dag vriendinnen gezien, en heb deze avond ook weer volgepland, evenals morgendag/avond. En ik weet dat ik het kan, dat ik zondag wel rust wil, maar dat ik niet helemaal dood ga zijn. Ik weet nu gewoon veel beter wanneer, en op welke manier, ik rust moet pakken.
Ik durf het bijna niet te zeggen, maar eh: volgens mij ben ik
eindelijk over mijn burn-out heen waar ik een kleine twee jaar geleden in verviel!
