Wereldnieuws

[juffie]

Doe ik ook isara

[JJV]

Ik krijg bij de berichtgeving beetje dubbele gevoelens...

zo van. Dat meisje dat vandaag anders 12 was geworden..
ja erg. Maar was t minder erg geweest als ze al een week 12 geweest had mogen zijn?

Bericht van t gezin dat in de rij stond maar werd omgeboekt.. vind ik enerzijds heftig.. anderzijds denk ik.. moet ik dit weten?


Collumn van Youp in t nrc van vandaag vond ik ook wel treffend. Ja. T is erg. Maar moet er zo enorm meer aandacht naar deze ramp dan naar andere ( ook erge ) doden?

(Ben ondertussen mn eigen reislustige kennissen aan t inventariseren. De meest close zijn accounted for)

[Nala]

De laatste jaren zijn dit soort berichten meestal 'verder van mijn bed', in de zin van: ik vind het vreselijk, maar accepteer dat zelfs dit soort gebeurtenissen horen bij het leven, hoe erg ze ook zijn en hoe onrechtvaardig het allemaal ook is; dat niet alle mensen op deze aarde zich even sterk inzetten voor wereldvrede is (helaas in mijn opinie) nu eenmaal de realiteit. Na het zien van de vliegtuigen die zich in het WTC boorden en zoveel onnodig leed 'in my face' gooiden dat het mij op dat moment van binnen leek te verscheuren, merk ik dat mijn hoofd automatisch inschakelt om het nieuws wat zachter te laten landen in mijn hart.

Toch is het dit keer anders, omdat er een collega in dit vliegtuig zat, samen met zijn vrouw. Ik merk dat het daardoor toch dichterbij komt, hoe irreëel het op dit moment ergens ook nog voelt, omdat het laatste stukje 'in my face' zich pas zal opdringen wanneer ik na de vakantie zal worden geconfronteerd met zijn dan lege stoel.

[eireann]

Dat is zeker in je face Nala... sterkte.

[puppie]

De passagierslijst online... Heftig

[juffie]

Heftig Nala.
En idd puppie, al die namen, gezinnen die erachter schuilgaan...

Rutte net op tijdens de persconferentie: 'Er waren ook 3 babies aan boord.' Op dat moment lag mijn baby aan mijn borst en kwam het zó hard binnen! De tranen sprongen in mijn ogen.

Sowieso heb ik sinds ik een gezin heb dat dit nieuws me nog veel meer doet. Ik vond 9/11 ook verschrikkelijk en de brand in Volendam enzo, maar nu is het nog veel heftiger voor me.
Dat knuffelaapje: ik denk meteen aan de favo knuffels van Jeejtje.

Het feit dat die lichamen daar liggen. Hoe langer ze liggen, hoe minder dat nabestaanden op een fatsoenlijke manier afscheid kunnen nemen.

Ik word er zo boos om! Zo kwaad! En ook zo verdrietig!

[cinderella]

Ik heb het journaal net uitgezet, in de auto al de radio op eigen muziek i.p.v. radio 1 gezet. Te kwaad dat daar allerlei mensen rondlopen en maar graaien terwijl de echte hulpverleners niks kunnen doen. Ik hou het voorlopig maar bij de krant of internet, dan kan ik dit onderwerp voorlopig vermijden.

[Guilty]

Mjah. Ik snap dat ergens wel, dat kwaad worden, maar you know, vorig jaar alleen al 500 doden in het verkeer. Sinds 1992 (Faro), zo'n 10000 ofzo. Ook baby's. Ook kinderen. En voor de record, in dat vliegtuig bij Faro zat een oud-klasgenote van me. Ik vind het dus allemaal heel erg, maar ik laat me er ook weer niet door gek maken en ergens irriteer ik me ook wel een beetje aan die toestand van nationale rouw.

Oh, en over dat knuffelaapje. Schandalig foto. Hebben jullie ook het filmpje gezien?

[juffie]

Jup heb ik gezien (en geretweet). Het triggert bij mij vooral dat ik meteen aan de knuffel van mijn kind moet denken.

Overigens vind ik de hele toestand in Gaza ook verschrikkelijk, met al die onschuldige slachtoffers.

[Oppergodin_Hera]

Ik vind het lastig. Ik begrijp nala. En misschien dat ze er ook wel steun uit haalt van zoveel sympathie.
Aan de andere kant ben ik ook wel harder geworden als ik de verhalen van mijn broertje hoorde toen hij nog wegafzettingen plaatste. Hij heeft eens een dood kind (3 jaar)uit een actie wagen moeten halen omdat moeders dronken door de afzetting knalde. Mijn broertje (2m en 160 kg) is wel eens achter een afzetting aangereden omdat iemand lak had aan de afzetting en hij door een voorruit van een politieauto heen knalde. Hij heeft echt geluk gehad toen (glas zat net van een belangrijke ader af) hij is nu bewaker en heeft gemiddeld 2 reanimaties per week. Ene week wat meer dan de ander. Je hoort nooit iemand over die doden. Dat kind van 3 vroeg er ook niet om. Net als die mensen nu. Alleen zijn het er nu heel veel in 1 keer. Is het dan erger? Tja risico van vliegen
Ik vind het beide even erg. Ik zou liever een nationale dag hebben voor alle onschuldige slachtoffers Want daar kent iedereen wel iemand van

[Pluu]

Het doet mij ook erg weinig. Wat guilty ook al zegt, zó veel leed op de wereld wat ik me niet allemaal kan aantrekken want dan ben je nergens meer, dit ongeluk is voor mij niet persoonlijk dus gaat voor mij op het stapeltje "alle leed van de wereld". Ik kan me voorstellen dat het ineens een stuk dichterbij komt als er een bekende op het vliegtuig zat. Dat lijkt me heel onwerkelijk, dat "wat je dagelijks op het nieuws ziet" ineens persoonlijke realiteit wordt. In mijn hoofd hebben rampen op het nieuws niets met mij zelf te maken dus ze doen me gewoon helemaal niets. Terwijl tv-programma's over pesten me bijvoorbeeld wel weer raken, want dat is me zelf overkomen, ik ken genoeg anderen die het is overkomen en daarvan kan ik me levendig voorstellen dat Kotertje of misschien baby-in-buik er ooit het slachtoffer van wordt en hoe naar ik dat zou vinden. Dus dat doet iets met me. Maar een "grote ramp" niet, zelfs niet als de media het persoonlijk proberen te maken.

@juffie: kan me wel weer voorstellen dat je heftiger reageert op een knuffeltje of nieuws over dode babies als je zelf net een nieuwe baby hebt. Toen ik hoogzwanger was en een tijd na Kotertje's geboorte was ik ook heel gevoelig voor alles met het woord "baby" erin. Serious request had net als thema kindersterfte in Afrika had bijvoorbeeld en allemaal voorbeeldverhalen had over newborns die dood gingen om totaal onzinnige redenen waar héél makkelijk iets aan te doen is. Daar kon ik toen ook moeilijk naar luisteren, terwijl normaal "de kindertjes in Afrika" net zo hard op de grote hoop van wereldleed gaan. Het is bij mij wel weer afgezakt, goede doelen met zielige kinderen doen me nu niets meer. Zal echt iets hormonaals zijn, t zal bij mij ook wel weer komen als ik straks nog zwangerder ben.

[Wever]

Door toeval had ik net 'de shock doctrine' gelezen. Erg goed boek, maar niet eentje waar je vrolijk van wordt. Pagina achter pagina voorbeelden van rampen die door instanties misbruikt worden om kapitalistische en politieke maatregelen te treffen die anders nooit de goedkeuring van het volk zouden krijgen.

Natuurlijk is het een vreselijke ramp. Dat stemt me evengoed droef, al kende ik er bij mijn weten niemand. Maar eigenlijk ben ik vooral bang van de reactie van de EU...

[Ravelijne]

Ja, met dat gevoel loop ik ook rond. Hoe het politiek ingezet gaat worden.

[Nala]

Ja, dat deel ik met je Wever. Het nieuws over Israëls grondoffensief, even tussen alle 'oh, er zaten Nederlanders aan boord van het vliegtuig'-berichten van donderdagavond is mij ook niet ontgaan, om maar iets te noemen. Het direct inspringen van de VS op de gebeurtenis, het verspreiden van hun antwoord op de 'who-dunnit' vraag. Het voeden van angst en andere negatieve gevoelens neemt alleen maar toe op zulke momenten, er wordt op vele manieren 'heel slim' omgegaan met diverse sentimenten. Het maakt me verdrietig, maar motiveert me tegelijkertijd enorm om op die vierkante meter waarop ik wel een verschil kan maken te doen wat binnen mijn mogelijkheden ligt om de wereld meer te laten lijken op hoe ik het graag zou zien.

[Guilty]

Tsja, de kans op een invasie van de Oekraïne lijkt me een stuk groter dan de kans op een vredesmacht naar Israel/Gaza die de VN-resoluties mbt de bezette gebieden gaat handhaven. Niet dat ik overigens principieel tegen het eerste ben, maar het tweede is, like, log overdue.