...hoe begin je daar over als je eenmaal in een 'vaste' relatie zit waar je voor jezelf niet voldoende uit haalt.
Dat is natuurlijk (voor jou / jullie) in dit geval de hamvraag. En het lastige is dat ik nog nooit met dat bijltje heb gehakt en je dus maar lastig advies kan geven. Wel heb ik wat vragen die je jezelf wellicht kunt stellen om te zien wat je nu echt wilt.
- hoe ziet jouw ideale relatie eruit? Niet met de reserveringen en bestaande feiten van nu, maar stel dat je vrij en ongebonden zou zijn, wat zou je dan willen?
Als het antwoord daarop niet is dat je (op zijn minst) oprecht interesse hebt in en nieuwsgierig bent naar open en / of nonmonogame relaties, dan denk ik dat het wellicht niet zo verstandig is om er 'dan maar' aan te beginnen omdat je een leuk nieuw iemand bent tegengekomen en je ook je oude liefde niet los wilt laten. Door de (enorme, super zure) appel heen bijten en kiezen voor een van je twee relaties doet dan vermoedelijk meer goed voor jullie alledrie. Niet iedereen kan en wil gelukkig zijn in een niet-monogame relatie, en daar is niets mis mee.
- hoeveel zin heb je in de praktische elementen van nonmonogamie? Ik bedoel, emotioneel gezien heeft het redelijk wat gevolgen, maar ook de dagdagelijkse organisatie heeft wat meer factoren dan als je maar met een partner hoeft rekening te houden. Ik geloof dat ik niet een polyamoureus persoon ken die geen innige relatie heeft met ten minste een online kalender app. Denk alleen al aan wie welke hobbies heeft en waar je wanneer wilt slapen en met wie er straks kerst gevierd gaat worden. En ook: ben je bereid om aan je vrienden en familie uit te leggen dat je meerdere partners hebt? Hoe denken je partners daarover? Allemaal zaken om je af te vragen.
- in hoeverre heb je zin in een extra emotionele inspanning? Met name als je zou willen proberen om een huidge monogame relatie om te vormen naar een nonmonogame (en _zeker_ als er daarbij al sprake is geweest van zaken die onder de noemer vreemdgaan vallen) kun je rekenen op een hele hoop emotioneel werk. Relaties tussen mensen kunnen zeker over zoiets als vreemdgaan heenkomen, maar je zult er vermoedelijk enorm veel energie in moeten stoppen om het vertrouwen van je partner terug te winnen en je nieuwe partner het idee te geven dat je niet ook zometeen bij hem of haar vreemdgaat.
- hoe goed ben je in 'emotioneel eerlijk zijn'? Tegen jezelf, maar ook tegen anderen? Ik weet (uit eigen ervaring) dat BDSM en aanverwanten kan voelen als iets dat verder / dieper gaat dan 'gewone' relaties en dat het kan voelen als een bijna spirituele ontdekkingstocht. Die ervaring maakt BDSM erg aantrekkelijk, maar (zei ze wijselijk) uiteindelijk is BDSM, net als elk ander aspect van een relatie, een manier waarop twee of meer mensen zich tot elkaar verhouden. In die zin verdient het dus geen bijzondere status. Soms wordt het wel een beetje zo gepresenteerd en t kan leuk en lekker zijn om daarin mee te doen, maar uiteindelijk is het contact met anderen het fundament, en BDSM alleen het glazuur op de taart van je relatie. Vraag je misschien dus af of je BDSM niet gebruikt als een soort rechtvaardiging voor het overschrijden van relatiegrenzen (van jezelf of welke van jouw partners dan ook). Om daarin een rechte koers te varen zul je af en toe best kritisch moeten zijn over wat je hart je vertelt. Ook als dat betekent dat de waarheid niet zo fraai is en je iets zult moeten opbiechten waardoor je in een slecht daglicht komt te staan en je weet dat je je partner heel erg zult kwetsen. Andere zaken die onder emotioneel eerlijk zijn, vallen: weet je zeker dat je nog van je originele partner houdt, of is het vooral de zekerheid / veiligheid / vertrouwdheid die je aantrekt? Kun je kritiek accepteren als je in een vlaag van emotie (New Relationship Energy of NRE) iets doet wat een ander kwetst en die persoon spreekt je erop aan?
De mogelijkheden die ik voor je zie, zijn:
- doorgaan met je affaire en hopen dat je vaste relatiepartner er nooit achterkomt. Jij moet blijven liegen, je blijft je vaste partner voorliegen, er is een hoog risico dat het misgaat en het is ook niet eerlijk naar je nieuwe partner toe - een geheim moeten zijn is nooit fijn.
- niks zeggen, je vaste relatie afsluiten en met je nieuwe liefde doorgaan. Kan tot veel pijn leiden bij je oude partner als die erachterkomt dat je nieuwe relatie begon voor de oude over was.
- alles opbiechten, je vaste relatie afsluiten en met je nieuwe liedfe doorgaan. Gaat heel veel zeer doen, zowel bij jou als je vaste partner, maar je hebt wel een schone lei.
- niks zeggen en aan je vaste partner vragen of nonmonogamie een optie is. Kan werken, maar de kans dat het ooit uitkomt blijft aanwezig en je blijft zelf rondlopen met de periode dat je loog.
- alles opbiechten, vragen of je vaste partner je wil vergeven voor het vreemdgaan en hopen dat jullie er daarna met z'n drietjes uitkomen, met alle risico's vandien.
- je affaire stopzetten, alles opbiechten en je vaste partner vragen 'wat nu'?
- je affaire stopzetten, niks zeggen en doen of er niks gebeurd is.
Kun je voor jezelf de oplossingen afstrepen die je zeker niet acceptabel vindt? Voor welke zou je openstaan, ook met het oog op hoe je je vaste oartner wilt behandelen? Voor welke staat je nieuwe partner open? Ik denk dat je zo het beste kunt bepalen hoe je zaken wilt afhandelen en hoe je jezelf in de spiegel kunt blijven aankijken.
) was dat een goede inschatting. Ik kan prima overweg met het hebben van een vaste partner die af en toe seks heeft met iemand anders en denk dat ook een vastere partner geen probleem zou zijn. Ontdek ik echter leugens of merk ik dat we over bepaalde zaken niet goed kunnen praten, dan gaat bij mij de rem erop en kan ik behoorlijk argwanend worden. Tot op zeker hoogte sta ik ook open voor het zelf eens hebben van een scharrel of een date, bij voorkeur met mensen die ik al ken en waar ik bevriend mee ben. Mijn huidige relatie beschrijf ik dan ook graag als 'monogamish' of 'in de praktijk monogaam, maar in principe niet'. Ik ben best nieuwsgierig naar een vollere vorm van "echte" poly, maar het leven is druk en vol verrassingen en ik ben maar een introvert mens en dus voelt het vaak alsof ik een tweede 'volle' relatie niet tot z'n recht zou kunnen doen komen. Ik roep altijd maar dat dat wel komt als ik met pensioen ben, maar wie weet 
.
