Damn... Mijn 'mensen bellen om ze wat te vragen'-fobie is erger geworden. Ik durfde niet eens de dierenarts te bellen. Want Kiara is nog steeds ziek. Blaasontsteking. Ze heeft al een pillenkuur gehad, maar ook een antibiotica injectie. Gisteren vond ik weer een bloederig plasje in de hoek van de gang. Verder is er niks te zien aan het beestje.
Hoe dan ook, de dierenarts had een monster van het plasje wat ik moest opvangen (wat ook nog een heel gedoe is) opgestuurd naar een lab om te kijken welke bacterie het is. Om een passende kuur voor te schrijven. Het blijkt dus een bacterie te zijn die zou moeten sterven door peniciline. Maar zo'n kuur heeft ze al gehad! Maar waarschijnlijk net te kort, waardoor het nog niet helemaal dood was.
In ieder geval, ik moet dus zo naar de dierenarts, voor een pillenkuur. Tweemaal daags. Problematisch, omdat onze weekenden aardig vol zitten. Ik had al een oplossing: vanavond gewoon beginnen, dan ga ik morgen in mijn eentje naar mijn ouders om mijn zus gezelschap te houden omdat mijn vader een romantisch ding gepland had ivm zoveel jaar getrouwd. En zondag kom ik hem ophalen met de auto van mijn ouders, om naar de verjaardag van zijn broer te gaan, etc. Het enige probleem, Bryan is degene die de pil bij Kiara erin moet mikken. De eerste (en tevens laatste) keer dat hij dat probeerde werd hij hard gebeten (ooit geweten dat een kat door een vingernagel heen kan bijten? Auwtch). Dus die zou daar niet om staan te springen. Ik snap echt niet wat hij fout doet, want de rest van de kuur heb ik erin gemikt en dat ging zonder verwondingen aan beide kanten.
In ieder geval, toen ik hem net belde om dat te zeggen (aangezien hij ook bezorgd is om poes mag ik m op z'n werk bellen), werd hij helemaal geirriteerd dat het weer een kuur was (waarom kan het verdomme niet met een spuit waren zijn letterlijke woorden) en dat we dan maar maandag moesten beginnen. Maar dat vind ik zielig! Ik zou me zo ontzettend genaaid voelen als ik nog twee dagen ziek moest zijn, alleen omdat artsen staken ofzo. Dus ik drukte mijn zin er een beetje door. Dat een kat echt niet expres ziek wordt, dat dat soort dingen nou eenmaal gebeuren en dat dat hoort bij de verantwoordelijkheid van het hebben van huisdieren. En ik dacht dat hij dat wel wist, omdat we anders geen huisdieren hadden moeten nemen. En dat als we ooit kinderen zouden hebben dat ik dan verwachtte dat ik dat nooit zou horen. Maar dat was anders, volgens hem.
En daar heeft hij ook wel gelijk in. Maar goddamn! Ga dan niet lopen schelden op mij en allemaal dingen aan me vragen die ik ook niet weet! Waarom de dierenarts de eerste keer de foute kuur had voorgeschreven, waarom het niet over was, dat het allemaal pokkeduur was en weet ik allemaal nog meer. Ja, sorry, huisdieren zijn duur. Levende wezens kunnen ziek worden. Ik zou ook willen dat Bryan met me mee ging naar mijn ouders. Maar ik kan ook niet niet naar mijn ouders gaan. Alles is geboekt, mijn vader verheugt zich erop.
Ik kan ook afspreken dat mijn zusje hierheen komt, maar dan kan ik niet mee naar de verjaardag van zijn broer. Maar als het aan hem ligt moet poes maar twee dagen extra ziek zijn. Das toch zielig?
En het stomme is ook nog: de hele tijd ligt Kiara naast me te slapen. Ze is nog geen een keer naar de kattenbak geweest vandaag, wat ik heb gezien. Ja, misschien terwijl ik onder de douche stond. Gisteren lag ze nog de hele tijd onder de bank of onder het bed. Zou ze dan vandaag ineens beter zijn?
AARGH! Nu moet ik nog naar de dierenarts ook. En van Bart moet ik vanalles vragen.
Ik wil gewoon dat het beestje beter wordt!
tis ff zielig.. heb je een bench ofzo.. doe je daar een kussen in of mandje.. met water en voer en een kattebak met plastic snippers dan kan je in de gaten houden dat ze plast.. voor 1 dag ofzo of 2.. als ie dan niet plast toch heen gaan hoor
) maar 2 keer perjaar zo'n bus van dat spul d'r door en 't water giert er weer doorheen