Zonder alteveel safety police te willen spelen, het Ãs een officiële en beproefde martelmethode, ja het kán best wel gevaarlijk zijn en euh.. bezint eer ge begint. En de omstandigheden die we erop nahielden bij het spelen staan nÃet in het brave-bdsm'ers-handboek. Houd het er maar op dat ik gek ben, en dat jullie dat niet hoeven zijn als je het niet wilt, goed?
Afgelopen zaterdagnacht was ik bij Nieuw Lief, een man gezegend met ongeveer eenzelfde capaciteit voor drank als ik, én grote badkamer met badkuip. Er waren vrienden van hem geweest, en we hadden wat gedronken. Wijntje, whiskietje, kruidenbittertje (want de whisky was op, maar de dorst nog niet). Hapje gegeten. En toen ik dacht dat we wel zo'n beetje naar bed zouden, werd me op een beetje vreemde toon (terloops en daardoor juist bevelend) meegedeeld dat ik een stoel in de badkamer moest neerzetten.
En zo geschiedde het. Murmelend (en proberend niet de verf van de deurposten te stoten) sleepte ik een houten keukenstoel de trap op en poneerde hem in de badkamer.Ik hoefde niet lang te wachten of hij stond achter me, met de vraag of ik enig idee had waarom die stoel mee moest. En ik, ik kon acuut niks meer verzinnen. Stoel volgens instructies geplaatst (parallel aan de badkuip, met de rugleuning tegen een muur) en er vervolgens op gaan zitten, maar dan wel met m'n rug naar de badkuip en dus een arm richting rugleuning. Ik hoefde niet vast.
Of ik nog steeds niet wist wat ie nou van plan was. En ik, kennelijk lijdend aan een acute vlaag van verstandsverbijstering, schudde wederom nee. Daarop reikte hij over mijn schouder en deed de douche aan, die (hij is nogal lang) een meter of twee boven de bodem van de badkuip hing. Nou heeft hij nogal een wonderlijke douche. In plaats van een beetje een regen-achtig iets te hebben, is het een dikke, massief aanvoelende straal water. De spetters op mn rug waren koud.
Eigenlijk voor ik daarna goed en wel wist wat er gebeurde had hij me, zonder tussenkomst van een stuk stof, of iets dergelijks, achterover geduwd. Ver achterover. Ver genoeg dat mn hoofd niet horizontaal was, maar naar achteren hing. En ik die verrekte dikke straal water récht in mn gezicht kreeg. Én in mn neus. Mn reflex was om mn mond open te doen, die toen dus ook vol water zat. In tegenstelling tot de voorstelling die ik ervan had, voelde het alsof ik gelijk zou stikken. Ik probeerde voorzichtig wat te proesten, maar de hoeveelheid water was zo groot dat dat niks uithaalde. Shit! Help! Fuck!
Gelukkig werd ik toen gauw weer overeind getrokken. Tijd voor vernedering, want toen stroomde al dat water dus m'n neus weer uit. En van dat gevoel gingen mijn ogen tranen. Ergens in de tussentijd had ik me ook nog verslikt, dus het werd een algehele natte hoest-, proest- en snotterbui.
Na het uitwisselen van een paar blikken en het wat afnemen van het gehoest en geproest werd ik zonder pardon nog een keer onder die straal gehouden. Gek genoeg was het adem inhouden nog moeilijker dan de keer ervoor. Teveel waterdruk, denk ik. Ik schrok veel minder van hoe het voelde, al merkte ik wel dat ik (met toch al longen in rotconditie) het niet lang kon volhouden. En als mijn aandacht dan wordt opgeeist door het rótgevoel van véél liters water per minuut die mijn lijf in willen, slaat toch de onwillekeurige paniekreactie weer toe. Naar adem happen (niet slim) en spartelen (wel slim). K mocht weer overeind, met wederom een behoorlijke persoonlijke water-en-snotval tot gevolg. Uitgehoest, bijgehijgd, en liefdevol afgedroogd.
En heftig onder de indruk. Lang kan t niet geduurd hebben, misschien maar een seconde of tien per keer. Véél korter dan ik het met 'traditionele' breath play zou uithouden. En waar dát nog wel eens wil leiden tot lekker ontspannen en heel kalm en rustig worden, kan ik dat hiermee wel vergeten. M'n hartslag gaat tegen het dak, en het gevoel 'maar ik stik NU' is heftig aanwezig, ondanks dat ik gewénd ben om heel erg benauwd te zijn en niet altijd lucht te kunnen krijgen wanneer ik dat wil.
Ik denk dat het de combinatie is van een heftige fysieke ervaring (water in je neus en holtes is gewoon écht een rotgevoel, en zo'n harde straal water op je gezicht is nogal overweldigend) die gecombineerd wordt met het idee van verdrinken, veel meer dan het geen lucht kunnen krijgen wat het zo heftig maakt.
Alles bij elkaar was ik ook blij dat ik niet vastzat, want dat had volgens mij de paniekreactie nog veel erger gemaakt.
Misschien klinkt het wel negatief, wat ik schrijf, maar dat gevoel heb ik er zelf niet bij. Zélfs de vernedering van het veroordeeld zijn tot het hulpeloos wegproesten van waterig slijm (en te druk zijn met hijgen en hoesten om dat een béétje elegant te doen, zodat Lief me maar hÃelp met schoonpoetsen) was eigenlijk nog wel.. een onderdeel van de totaalervaring.. Pijn in t slijmvlies van mn neus en holtes, vervelend, maar het waard. Het enige wat ik écht niet grappig vond, was dat het tot de volgende morgen duurde voor mn slijmvliezen niet meer opgezwollen waren (en ik heel voorzichtig weer een beetje door mn neus kon ademen, want die zat tot die tijd verstopt).
Heftig.. niet iets om elke week te doen.. maar wél iets wat van mij op het 'nog-eens-meer-mee-doen-lijstje mag'
Ha!
Ben je nieuwsgierig? Wil je ook? Heb je het al wel eens gedaan? Ik hoor het graag!
(gepost onder Vragen Vragen omdat het meer een 'ervaring-deel-topic' is dan een spelverslag, imho)
(kun je sadistisch zijn tegenover jezelf??)
