Nu wist ik dit eigenlijk al van mezelf, maar wat recente gebeurtenissen hebben me even met de neus op de feiten geduwd. Mijn 'theorie' werkt als volgt. Voor een D/s (spel)verhouding moet de D boven de s staan, en de s onder de D: het is een wisselwerking, het is reciprocal. Dit kan vanaf twee kanten bereikt worden: de s kan actief onder de D gaan staan (door onderdanig gedrag te vertonen als drinkjes aanbieden bijvoorbeeld), of de D kan actief boven de s gaan staan (door zijn/haar dominantie af te dwingen). Bij mij werkt eigenlijk alleen dat laatste. De dominant moet laten weten dat hij (in mijn geval vrijwel altijd een hij) meer weet dan ik, beter weet wat ik wil dan dat ik dat zelf wil toegeven, dat hij sneller is dan ik, en dat hij precies weet wat hij aan het doen is. Een hoge mate van zelfverzekerdheid dus, grenzend aan arrogantie (of soms zelfs ruim in dat arrogante vlak). Dat is wat mijn onderdanigheid triggert. Ik kan me niet herinneren met succes gespeeld te hebben met mensen waarbij dat niet het geval was.
Mijn vriend kijkt er wat theorie betrefd hetzelfde tegenaan: ook hij vindt dat hij de eerste stap moet zetten en actief boven mij moet gaan staan wil een spel kunnen werken. Hij is echter enigszins onzeker op gebied van zijn dominantie, en heeft ook/dus niet de zelfzekerdheid en arrogantie die mij normaal triggert. Zo kijkt hij sowieso niet naar de wereld, alles is voor hem waarschijnlijkheid en geen zekerheid, terwijl ik juist in een D/s situatie extreme zekerheid wil. Wij zijn het afgelopen anderhalf jaar vooral gelijkwaardig aan elkaar geweest, wat het voor hem moeilijker maakt om die eerste stap boven mij te zetten, zeker omdat hij het gevoel heeft (gehad) dat ik dat veel afgewezen heb (klopt ook wel, er was veel angst, met name voor seksuele zaken, maar die angst neemt erg snel af, voor zover deze niet gewoon weg is).
En hieropvolgend heb ik twee vragen: wat vinden jullie van mijn theorie? Voelen jullie het ook zo, of werkt het heel anders in jullie ogen en/of situatie?
Daarbij: hebben jullie tips en starters over hoe wij spel weer een kickstart kunnen geven? De wil is er bij ons allebei, alleen de weg lijkt tussen ons nog aangelegd te moeten worden...
Enne ja, of ik sta stil of ik ga op sneltreinvaart. Maak daar maar TGV-speed van trouwens
Leidt wel tot goede gesprekken en inzichten trouwens.
), ik ga voor niemand op mijn knieën. Behalve voor hem... zomaar, spontaan. Aan zijn voeten, hoofd tegen zijn been, zijn hand in mijn haar. Ogen sluiten. Loslaten.
Ook voor het geschrevene, trouwens. 
" meer kon zeggen*. En jij was bij die mensen die daar aanstoot aan namen, faery.
Ik 'jump' soms veel te snel, en dat tegenhouden is best een challenge. Ach, mijn leerdoel van dit studiejaar was sowieso al 'mijn mond houden', dus dat moet ik in mijn relatie ook maar doorvoeren.