De lasten van polyamorie

[Daantje]

Awwww. Hoe schattig!

Ik begrijp 'm wel hoor. Ik moest er wel een beetje aan wennen om zo een echte real life no kidding poly in mijn omgeving te hebben. Maar het past gewoon goed. Heerscher is tof, Dacrael is tof, Kitten is lief, Leonietje is lief. Dat vinden ze van elkaar ook. Ik vind het echt leuk voor jullie dat het onderling ook zo goed klikt.

[Pluu]

Fijn dat het zo lekker loopt allemaal met jullie

[pluis]

Een leuk artikel over "meeting the parents" als je polyamoreus bent.

Wel in het Engels.

http://polyskeptic.com/2012/04/10/famil ... ound-here/" onclick="window.open(this.href);return false;

[kitten]

Pffff, flink stuk! Voor wie het te lang vind, de laatste alinea bevat de conclusie en eigenlijk ook wel de belangrijkste boodschap. Wel een mooie boodschap!

[artemis]

Ik heb niet zo veel met polyamorie. Snappen doe ik het ook niet goed.
Maar wat ik gisteren op de meet zag was veel liefde tussen jullie alle 4. En dat is waar het om gaat denk ik.
En dat vond ik wel erg mooi om te zien.

[Daantje]

Dus.... Ik ben net ingesprek met iemand en dan merk ik op dat ik met een bepaald type karakter, hoe aantrekkelijk/leuk ik ze ook vind, ik gewoon geen primaire relatie met zo iemand zou kunnen hebben. Die opmerking rolde er zo uit. Like wtf?!?! sinds wanneer denk ik in termen van primaire en secundaire relaties? Ik ben altijd wel voorstander geweest van een open relatievorm waarin partners specifieke dingen bij anderen mogen zoeken. Maar echt spreken in poly termen met meerdere partners, daar heb ik mijzelf nooit eerder op betrapt.

[faery]

Ik moet een -erg- uitgebreide vragenlijst invullen van de psych (9 pagina's open vragen, met weinig ruimte om te antwoorden). En elke keer als ik iets moet invullen van mijn partner, moet ik dat 2 keer doen

[kitten]

Op evenveel ruimte als iemand anders heeft voor 1 partner?

[faery]

Yup! Maar dat vind ik niet zo erg, dat meerdere partners niet ingecalculeerd was. Wat ik irritanter vond, was dat er maar weinig ruimte was om iets te vertellen over m'n stiefvader en mijn broer en zus.

[JerryM]

aankaarten bij de psych? of is dit onderdeel van de oefening?

[pluis]

Ik geloof dat ik de grootste last van polyamorie vindt dat ik niet weet waar mijn verantwoordelijkheid ophoudt.

Kijk, met één Lief kan ik nog bijhouden (of botweg tot in detail afspreken) wie waarvoor moet zorgen, communicatiegewijs. Ook is de hoeveelheid consequenties van alle handelingen nog redelijk te overzien.

Heb je ineens met in totaal vier mensen te maken (ik, Lief, vriend-van-Lief-en-date-van-mij plus partner-van-date-en-ook-vriend-van-ons) dan wordt het allemaal zo ontzettend ingewikkeld. Voor welk stuk van de communicatie ben ik nog verantwoordelijk? Welke gevolgen heeft het als ik teveel verantwoordelijkheid op me neem (waarschijnlijk gevolg: ik raak een keer overgestimuleerd en kap de hele boel af wegens 'teveel werk - is het niet waard')? In hoeverre kan ik 's anderenmensch gewoon vertrouwen in hun communicatie? Moet ik dingen gaan controleren?

Enfin. Volgens mij doe ik het tot nu toe goed. Ik krijg van iedereen positieve feedback, van simpele "Ik voel me prima, maar ik vind het wel heel fijn dat je het even kwam vragen" tot 'oh-wow-complimenten' als "Het is enorm inspirerend om te zien dat je rechtstreeks dingen vraagt en doet om te krijgen wat je wilt" tot eh.. heus-poly-amoreuze-overwegingen a la "Nou, als j met iemand anders zou wilen daten zou ik me misschien zorgen maken, maar met hem mag je altijd afspreken want hij is net zo lief en vol goede wil als jij."

Ik vind het oók leuk. En fijn. En *yay* meer goede seks. En knuffels en kusjes en..

Maar ik vind het toch ook wel vermoeiend en eng en 'oh god, ik ben hier bij lange na niet sociaal vaardig genoeg voor, ik zit op een tikkende tijdbom, ik ga het héus nog een keer grandioos verknallen'. Maar misschien houdt dat me dan net op het rechte pad, of zo.

[Boefje]

Hm. Ik herken het wel. Ik noem het zelf maar mijn "spagaat"-gevoel. Ik kan niet zeggen dat ik er heel erg goed in ben. Ik heb in de tussentijd wel wat dingen geleerd. Misschien heb je er wat aan:

1. Vul geen dingen in voor een ander. Je hebt te maken met volwassen mensen. Het is niet jouw taak om op hun grenzen te letten. Dat is hun eigen taak. En over het algemeen zijn ze prima in staat om voor zichzelf op te komen. (Waarmee ik niet wil zeggen dat je ze nooit eens een schop onder de kont mag verkopen, maar als jij vermoedt dat iemand niet voldoende communiceert, leg dan precies dát neer bij die iemand. Het is vervolgens zijn/haar taak iets met jouw geuite zorg te doen. Het is niet jouw taak het op te lossen.)

2. Bewaak je eigen grenzen. Praat er openlijk over. Creëer de wereld zoals je hem op dat moment wilt hebben. Grenzen zijn heus wel fluïde genoeg om te veranderen. Maar het zou zo jammer zijn als jij jezelf zo uitput dat je er op een gegeven moment het bijltje bij neergooit.

3. Maak fouten en leer ervan. Spit de moeilijke dingen tot op de bodem uit. Vaak zit er een grens/onzekerheid verborgen. En zodra je die gevonden hebt, kun je meestal ook een oplossing bedenken.

4. Accepteer wie je bent. Je bent leuk, lief en geinig zoals je bent. En ja, soms heb je last van rare fratsen (wie niet?). Dat maakt jou pluis. Dus als je soms overbezorgd bent (ik roep maar wat), dan ben je dat. Houd gewoon punt 2 in de gaten.

Hopelijk heb je er wat aan. Ook al vind ik nu zelf al dat het behoorlijk vaag opgesteld is. Nu ja, als je nog vragen hebt, hoor ik je wel, hihihihi.
*knuft*

[leonietje]

1 van de lasten was: Hoe vertel ik dit mijn ouders...

Mijn vader heb ik nog het nog niet verteld maar daar voorzie ik niet zoveel problemen. Daarvan verwacht ik gewoon de reactie: ow oke als jij er gelukkig van wordt dan is het goed. Ik wilde alleen niet dat de 1 het veel eerder zou weten als de ander.

Mijn moeder had een wat meer uitgesproken mening. Die snapt het niet als er mensen zijn die 2 partners hebben , je wil iemand toch niet delen?

Vanavond de knoop doorgehakt via msn. RL durfde ik echt niet. Zo ontzettend bang dat ze zich teveel zorgen zou maken, terwijl ik er zo ontzettend happy mee ben!
Maar ze reageerde goed precies zoals mijn vader zou doen: Meisje als jij maar gelukkig bent jij moet je leven indelen zoals jij dat wil zodat jij gelukkig bent. En nee ik snap het niet goed maar ik wil ze wel graag ontmoeten want ze zijn belangrijk voor je. Mijn moeder had al door dat ik een vriendje had alleen had ze me gekoppeld aan Dacrael ook best logisch gezien het feit dat Heerscher en Kitten een relatie hebben. Ze vroeg me nog wel of ik dat ook iets met Kitten had. Euh nee ik heb geen relatie met Kitten. En dr kwam een bezorgde reactie maar dan moet je hem altijd delen? Euh nee hoor niet altijd als ik daar ben slaapt Kitten vaak bij Dacrael en Heerscher komt ook wel eens weekendjes naar mij. Maar we plannen ook veel samen omdat het gewoon goed klikt tussen ons vieren.
En verder maar gewoon gezegd dat als ze vragen heeft ze gewoon moet komen. Wat ze zou doen! En nu heeft Heerscher niet alleen het voordeel van 2 vriendinnetjes maar ook 2 schoonmoeders *grijns*

En eigenlijk had ik een bedtijd van half 12 maar ik ben net uitgekletst met mn mams en nu zo ontzettend hyper dat ik echt nog niet kan slapen. Ik hoop dat je het me vergeeft schatje Hyper hyper, stuiter stuiter, vrolijk meisje hier!

[juffie]

Wat fijn voor je meis!

[Boefje]

Yay voor begripvolle ouders!
Is trouwens hoe ik het mijn vader vertelde: Pa, wat zou je ervan vinden als je twee schoonzoons had? Hihihihi.