De lasten van polyamorie

[Boefje]

Vergis je niet: ik ben dolblij met mijn 2 mannen en ik zou niet weten wat ik zonder ze zou moeten. Maar polyamorie is ook niet altijd rozengeur en maneschijn. Het brengt ook best wel lasten met zich mee. En ik wilde eigenlijk eens horen of anderen ook tegen dingen aanlopen. Ik zal zelf de eerste gooi doen. Ik heb twee dingen die ik op dit moment (nog steeds) moeilijk vind.

De eerste heeft te maken met het feit dat wever zo'n takkeneind bij me vandaan woont: minimaal 2 uur reizen. Dat nodigt niet echt uit tot effe op bezoek te gaan. Nu maakt het voor onze D/s niet veel uit. We hebben een goedwerkend principe van elkaar een heel weekend zien één keer in de vijf weken. Bovendien sturen we elkaar dagelijks mail, lezen elkaars postjes op WS en bellen af en toe. Toch is dat niet altijd voldoende. Waar ik moeite mee heb, is als wever niet lekker in zijn vel zit. Ik doe mijn best hem te steunen (via mail, bellen, wat dan ook) maar het blijft vaak op afstand. Ik voel me dan machteloos en ik vind dat geen fijn gevoel.

De tweede komt naar voren als ik met beide mannen in 1 ruimte ben. Gut, klinkt lekker zo. Ik bedoel bijvoorbeeld de situatie dat wever eens een keer bij ons logeert en we de hele dag met zijn drie optrekken, spelletjes spelen (niet BDSM ), samen eten etc. etc. Ik vind het heerlijk beide mannen te zien. Tegelijkertijd heb ik het gevoel in een spagaat te zitten. Mijn hoofd doet dan ongeveer dit:
Mag ik wever nog een knuffel geven of wordt D-D dan jaloers? Moet ik die dan, na wever, ook nog maar een knuffel geven? Geef ik de een meer aandacht dan de ander? Voelt iemand zich buitengesloten of genegeerd?... Nou, schrijf hier een A4-tje in kleine letters vol en je hebt ongeveer een idee wat er allemaal in mijn hoofd omgaat. Ik ben, na zo'n dag samen optrekken dan ook helemaal uitgeput. Wat niet grappig is.

Ik probeer beide situaties los te laten, het me niet te erg aan te trekken etc. en ik groei heus wel. Maar dit zijn voor mij wel concrete lasten.
Hebben jullie soortgelijke of juist andere ervaringen?

[eireann]

Vermoeiend he dat groeien?

Over probleem twee: Wat vinden ze er zelf van? Is het voor hun ook een probleem? De verdeling van je aandacht? Of is het probleem dat je een niet-bestaand-probleem je hoofd uit moet krijgen?

[Wever]

Hmm...over probleem 1 moet ik toegeven dat ik het niet erg gewend ben om met een vriendin om te gaan. Ik ben het gewend mijn eigen boontjes te doppen. Als het eens wat minder is of als ik ziek ben, dan is dat maar zo. Natuurlijk geef ik dat wel door aan Boefje (die regelmatig vraagt hoe het met me gaat), maar als het dan beter gaat wil ik nog wel eens vergeten om ook DAT even te melden. Met als gevolg dat zij met een situatie in haar hoofd zit waar ik al lang weer uit gegaan ben.
(dit is intussen wel bekend onder ons, maar het is nu eenmaal niet anders: ik kan moeilijk elke 10 minuten een sms'je met mijn toestand gaan doorsturen ).


Wat punt twee betreft (in antwoord op anne's vraag). Dat is iets waar zij het meeste last van heeft. In het begin van de relatie was het voor mij wat onwennig, maar mede omdat Dominus-D er zo relaxt over was en is, is dat volledig overgegaan. Het komt zelfs voor dat hij of ik iets als "nou, joh...ga gouw je andere vriendje knuffelen" moeten zeggen om aan te geven dat we er echt niet mee inzitten.
Scheelt daarin wel dat Dominus en ik verschillend van karakter zijn. Ik zie 'm niet als een concurrent omdat hij andere behoeftes van Boefje vervult dan ik. En ik denk dat dat omgekeerd ook zo geldt (dat kan 'ie beter zelf even komen uitleggen).

[kitten]

Uit ervaring kan ik je vertellen dat dat niet uitmaakt, dat de mannen het echt wel ok vinden. Je houdt er toch rekening mee. Ik weet dat Heerscher me wel komt opzoeken als hij een knuffel wil en tóch maak ik me er ook druk om. En ja ,dat kost serieus energie. Als je daarvan al tekort komt, dan kan ik me echt wel voorstellen dat je gebroken bent na zo'n dag.

Het enige dat ik eraan doe... is eh... nou ja, oefenen, I guess. Toch doen en hopen dat je je neus niet al te hard hoeft te stoten om ermee om te leren gaan. De momenten die het beste gaan, is als leonietje erbij is, want dan voel ik me meer op mijn gemak om Dacrael genegenheid te tonen. Maarja... Die woont 1,5 uur ver weg en Dacrael maar een kwartiertje...

[faery]

Het eerste punt vind ik moeilijk om wat over te zeggen. Volgens mij heeft dat namelijk heel erg te maken met een bepaalde manier van loslaten en je niet verantwoordelijk maken voor het gevoel van de ander. Echter, iedereen heeft daar een iets andere filosofie over, denk ik.

Het tweede punt: Zelf heb ik deze situatie nog nauwelijks meegemaakt (gaat binnenkort voor het eerst gebeuren met mijn vriendin en jaxel; met mijn vriendin en mijn ex is het een keer een halve dag geweest), maar ben wel vaak samen met mijn vriendin en haar vriend. Ik voel daarbij totaal geen remming om genegenheid naar haar te tonen. Ik weet namelijk 100% zeker dat haar vriend het zal aangeven als hij aandacht wil. Ik zal het ook aangeven als ik dat wil. En zij zal ook goed aangeven als zij iets wil. Door ervaring weet ik dat dat zo is. Weet je echt zeker dat beide mannen aan zullen geven als ze dat willen? Hebben ze dat in het verleden gedaan?

En (maar misschien maak ik nu een aanname die niet klopt voor je hoor) volgens mij is het "twee partners in één ruimte"-probleem niet alleen een punt van dat je bang bent de anders jaloers te maken, maar ook dat je zelf heel bewust moet kiezen wat je wil. Met wie wil je knuffelen? Met wie wil je zoenen? Tegen wie wil je aankruipen tijdens het film kijken? Dat kan ook confronterend zijn misschien. Kan het zijn dat het zelf kiezen wat jij wil ook lastig is en extra energie kost? Dat je je dus eigenlijk niet druk maakt om of Wever een knuffel wil als je net Dominus een knuffel hebt gegeven, maar om dat je op dat moment Dominus wel wilde knuffelen en Wever even niet? Maar zoals ik al zei, dit kan een te verregaande aanname zijn.

[Boefje]

Vermoeiend he dat groeien?

Nogal ja

Om even op de reacties terug te komen: het is een combinatie van mijn karakter (en de sneltrein in mijn hoofd) en dingen waar ik in het begin tegenaan ben gelopen. Vertrouwen hebben in dat de mannen dingen aangeven, is een deel van de oplossing maar niet het totaal. Het is vooral de onrust in mijn hoofd. Gelukkig slijt die.

Ik had eigenlijk gehoopt dat ik ook wat andere ervaringen zou horen. Want het klinkt (voor de buitenwereld) als een ideaal om 2 partners te hebben (vb als D-D wel eens opmerkte dat hij 2 vriendinnen had, kreeg ie allerlei positief commentaar). Maar ervaring leert dat een poly ook gewoon verrekte moeilijk is op zijn tijd.

Neem deze:

Scheelt daarin wel dat Dominus en ik verschillend van karakter zijn. Ik zie 'm niet als een concurrent omdat hij andere behoeftes van Boefje vervult dan ik. En ik denk dat dat omgekeerd ook zo geldt (dat kan 'ie beter zelf even komen uitleggen).

Dit beaam ik. Dwz in relatie tot olleke. Zij was mijn concurrent niet. Ik was wevers Domina, zij was zijn sub en potentieel samenwoon-kandidaat. Drie verschillende rollen die vervuld werden door twee vrouwen (ik 1 rol, olleke 2). Ik had meer moeite met nijn. Want zij was OOK de sub van D-D. En dat terwijl de kans groter was dat ik wever zou verliezen (het had gekund dat hij en olleke beiden het meest gelukkig zouden zijn in een monogame relatie, waarbij hij dan zijn subkant zou voeden met casual spel, zoiets).
Nu vind ik nijn een schatje. En ik had heus alle vertrouwen in D-D. Maar soms voelde ik me gewoon verschrikkelijk onzeker. Ik had daardoor behoefte aan bepaalde afspraken: D-D speelde dan wel met nijn maar hij was alleen mijn Meester (ik ben de enige met een collar). Als hij nieuwe dingen wilde uitproberen, wilde ik dat hij dat eerst met mij deed. Dat soort dingen.
Ook D-D had behoefte aan bepaalde afspraken. Hij ziet wever niet als concurrent, ik mag seks met hem hebben, maar D-D is ook erg territoriaal. Duidelijke sporen van ruige seks op mijn lijf zijn ongewenst. En als wever bij mij sliep (terwijl D-D bij nijn was) dan wilde D-D dat ik het bed afhaalde na zo'n weekend want hij wilde niet wevers geur in bed als hij erin sliep.

In sommige dingen moest iedereen groeien. Soms waren afspraken nodig. Soms dachten D-D en ik ook voor de andere twee na. Neem bv het Ardennenweekend. De laatste keer dat we mee zouden gaan, leek het erop dat we wellicht kamers moesten delen. Dat we met drie op 1 kamer zouden slapen en dat terwijl onze poly 4 man groot was. Nijn offerde zichzelf al op maar D-D en ik zouden nooit met maar 1 van de twee op de kamer slapen. Het HOEFT geen scheve gezichten op te leveren bij nijn of wever maar wij zouden dat risico niet willen nemen. Dus dan maar iemand van buiten de poly op de kamer.

Misschien denken wij soms te ver na. Het kan zijn dat we gewoon bepaalde karaktereigenschappen hebben waardoor dat ook nodig is (zoals D-D's territoriale karakter (kwijl)). Maar het geeft wel een beeld dat een poly soms meer denkwerk vraagt als in eerste instantie lijkt. En dan heb ik nu voorbeelden gegeven van D-D en ik. Ook wever en nijn zijn ongetwijfeld tegen dingen aangelopen.

Kortom: het leek me juist fijn, slim, handig om een draadje te openen over allerlei ervaringen. Kunnen we van elkaar leren

[Wever]

Qua ervaringen: Ik vond het eigenlijk vooral vervelend dat mijn broer zo opkeek naar mij dat ik twee vriendinnen had. Ik kan het aantal keren dat ik hen tegelijk gezien heb op één hand tellen, maar voor het aantal afspraken, overwegingen, gesprekken en vormen van diplomatie kwam ik handen te kort om het te tellen.

En een op zich te voorspellen situatie maar ik had 'm toch niet verwacht: toen 't tussen mij en olleke minder ging was olleke jaloers op Boefje omdat ik niet van haar weg ging. Tja...ik kan wel zeggen dat Boef het overgrote deel wel bij D-D zit, maar zoiets neemt zo'n gevoel natuurlijk niet weg.

[Olleke]

Bwa, bij mij ging de poly met ups en downs. Ik wist dat de gemaakte afspraken gerespecteerd werden en dat was voor mij het belangrijkste.
Het hielp natuurlijk wel dat ik Boefje leuk vond, ik vond het dan ook niet erg om hen samen te zien ofzo.
Wat soms wel irriteerde was het feit dat er geen enkele dag voorbij ging zonder dat Boefje's naam viel. Op de momenten dat ik minder in mijn vel zat, had ik het daar moeilijker mee, ook al wist ik dat Boefje gewoon extreem belangrijk was voor hem

Dat van de jaloezie op Boefje na het verbreken van de relatie heb ik nog steeds en ik heb het er nog steeds moeilijk mee, ook al wil ik niet jaloers zijn, ik ben het toch...
Ik ben je kwijt, jullie hebben elkaar nog. Ik vind het niet mooi dat ik zo denk maar tja....

[kitten]

Ik denk niet dat je jezelf kwalijk moet nemen dat je die gevoelens hebt, olleke. Het is niet mooi of lelijk, het is logisch. En die gevoelens mogen er zijn. Ze komen voort uit je liefde voor Wever en de pijn ven het niet meer samen zijn en dat mag. En het goede nieuws: het slijt ook. Maar verzet je niet tegen die gevoelens. Ze mogen er zijn.

[Boefje]

Ik ben het helemaal met kitten eens. Jaloezie bestaat. En olleke? Als je jaloezie voelt, dan voel je jaloezie. Zo simpel is het. Ik neem het je in ieder geval niet kwalijk dat je het voelt. Het is nog een lastige emotie ook, weet ik uit ervaring.

[Wever]

Eey...jij hebt net alle recht om je jaloers te voelen, lieve olleke. Het is gewoon een erg menselijke reactie. Ik ben ook een hele tijd jaloers geweest op Dominus toen Boef 't met mij had uitgemaakt (en die kon er niet eens iets aan doen!). Zou maar erg zijn als jij dat niet zou mogen.

*ook 'n troostend knuffeltje geeft*

Wat soms wel irriteerde was het feit dat er geen enkele dag voorbij ging zonder dat Boefje's naam viel.

Euh...is dat zo? Dat spijt me.


(ik had net het idee dat ik Boefje zowat verwaarloosde omdat ik zo weinig aan 'r dacht)

[leonietje]

Ik ben ook erg blij met het poly verhaal zoals die nu is tussen ons vieren. Het loopt naar mijn idee best goed allemaal maar ik loop ook ergens tegenaan.
En dat is de poly vs mijn toekomstdroom. Ze matchen niet helemaal.
Mijn toekomst droom is een vent vinden die met me wil samenwonen met me wil trouwen en samen kindjes maken. Iemand die gewoon mijn nummer 1 is het liefste voor altijd.
De werkelijkheid is dat ik in een poly zit met Heerscher die samenwoont met kitten en zelf geen kinderwens heeft. Mijn toekomstdroom kan ik niet met hem waar gaan maken nu niet en nooit niet.
Ik weet dat en heb daar vrede mee. Wat ik wel moeilijk vind is in hoeverre geef ik mezelf in deze relatie. In hoeverre laat ik de verliefdheid toe. We hebben een D/s maar elke keer dat we elkaar zien groeien we meer naar elkaar toe. Bij elke ontmoeting wordt hij belangrijker in mijn leventje. En toch weet ik dat hij niet een belangrijk stukje toekomstdroom voor me kan invullen. Maar wanneer ik onze D/s stop en ga voor mijn toekomst gaat het pijn doen voor ons beide. Nu al heel erg voor mij maar later misschien/waarschijnlijk nog veel meer. Ook wil ik Heerscher op dit moment nog helemaal niet kwijt. Ik haal er zo ontzettend veel positieve energie uit. Ik zit beter in mn vel en er is een stukje rust in mn hoofd, mijn zelfvertrouwen is aan het groeien en ik leer zoveel nieuwe dingen over mijn subkant. ik geniet er zo ontzettend van dat ik het nog niet op wil geven.

Een andere optie is: Een eigen vent er naast zoeken, maar ik heb mijn switch kantje nog niet ontdekt ik wil een vent met een Dominante kant. En 2 Dominante mannen in een poly lijkt me ook niet erg handig op lange termijn. Ik worstel er dus nog heel erg mee hoe ik dit moet aanpakken.

Dus als iemand tips heeft of herkenning ziet hoor ik het graag!

[Boefje]

Ik denk dat nijn zich wel in je verhaal herkent. Ik weet niet of ze het als probleem ervoer maar ik weet wel dat ze graag kinderen wil. D-D wil ze niet en hij zou ook niet met haar gaan samenwonen/trouwen. Je zou haar er eens naar kunnen vragen.

Eens zien of ik nog raad heb (en of ik dit lekker op papier krijg). Mijn gevoel zegt me, laat het gewoon zijn wat het is. Je bent verliefd. Heerscher ook. Geniet ervan. Jij weet wat je in de toekomst wilt, Heerscher weet dat ook. Uit elkaar gaan (nu of in de toekomst), gaat hoe dan ook pijn doen. Het klinkt misschien heel rationeel maar verliefdheid duurt op zijn best ongeveer 1 à 2 jaar, daarna verandert de relatie hoe dan ook. Waarmee ik niet wil zeggen dat jullie dan niet van elkaar zouden houden, absoluut niet. Maar je zit er nu midden in. Waardoor je waarschijnlijk ook niet openstaat voor een andere vent. Daar is die roze bril immers voor bedoeld. Volgens mij ben jij jong genoeg om eerst gewoon te genieten van die verliefdheid. Zie daarna verder.

[kitten]

Ik ben raar genoeg om samenwonen niet eens uit te sluiten...

[Boefje]

*heeft nu beeld van een huis vol kitten, Heerscher, Dacrael, leonietje (plus toekomstige kinderen) en de welpjes*