goed zo kitten! Probeer het vrolijk en positief te brengen, lastig als je er eigenlijk geen zin in hebt, maar ik denk dat hoe jij er in staat gaat bepalen hoe zij er in staat... als ze twijvel ziet, is er ruimte om de discussie aan te gaan, en dat hoeft helemaal niet. Want jij bent dubbel gelukkig
Kitten, succes! En als je moeder denkt dat je vreemd gaat dan valt poly (tenminste in mijn beleving) mee. Je kunt ook aan haar vragen wat ze denkt over de Dacrael-situatie. Misschien weet ze al meer dan je denkt en maakt dit het gesprek wat makkelijker.
And sometimes, when we shine, by walking with our heads held high (even when we are crawling),
we give permission for others to find their own path of erotic authenticity as well - Lee Harrington
Nou. Viel mee. Ze vindt het vreemd, maar de ongelukkige blik bleef uit. Vreemd genoeg kan ze zich niet herinneren dat ik op mijn 20e al van mijn eerste poly relatie had verteld en dat mijn vader toen ze kwaad was geworden. Haar reactie toen ik begon over toen was "zie je wel! Dat dacht ik toen al!", dus ik helemaal verbaasd, want ik herinner me het gesprek levendig, ik weet nog waar ik zat, waar zij zaten, tot en met het stofje van de stoel waar ik naar had zitten staren tijdens dat gesprek.
Nog gehad over wat je kinderen vertelt en zo en volgens mij vond ze dat ik het wel goed aanpakte.
Pffffff... *opgelucht*
"Never attribute to malice that which is adequately explained by stupidity."
Ik denk dat ouders ook meer opgelucht zijn als ze weten dat alles ok is en jullie gelukkige relatie (met meerderen) hebben dan dat ze denken dat je vreemdgaat. Dan denken ze misschien dat er een reden is waar je niet over wil/kan praten waarom je Heerscher zou bedriegen.
Maar yay!
kitten schreef:Nou. Viel mee. Ze vindt het vreemd, maar de ongelukkige blik bleef uit. Vreemd genoeg kan ze zich niet herinneren dat ik op mijn 20e al van mijn eerste poly relatie had verteld en dat mijn vader toen ze kwaad was geworden. Haar reactie toen ik begon over toen was "zie je wel! Dat dacht ik toen al!", dus ik helemaal verbaasd, want ik herinner me het gesprek levendig, ik weet nog waar ik zat, waar zij zaten, tot en met het stofje van de stoel waar ik naar had zitten staren tijdens dat gesprek.
Nog gehad over wat je kinderen vertelt en zo en volgens mij vond ze dat ik het wel goed aanpakte.
goed zo kitten! Probeer het vrolijk en positief te brengen, lastig als je er eigenlijk geen zin in hebt, maar ik denk dat hoe jij er in staat gaat bepalen hoe zij er in staat... als ze twijvel ziet, is er ruimte om de discussie aan te gaan, en dat hoeft helemaal niet. Want jij bent dubbel gelukkig 
